Στην κλήρωση της ημιτελικής φάσης ήταν το… ξερολούκουμο για τους υπόλοιπους τρεις, μέσα στο γήπεδο, ωστόσο, αποδείχθηκε -τουλάχιστον σε πρώτη φάση- σκληρό καρύδι!
«Ακλόνητο αουτσάιντερ; Ναι. Ε, και;», έγραφε χθες το SPORTIME και ο Εθνικός Άχνας βάλθηκε να αποδείξει ότι όσα αναφέρονταν γι’ αυτόν ίσχυαν (και ισχύουν) μέχρι… κεραίας.
Στο προσφυγικό σωματείο αντιμετώπισαν τον αγώνα στην Αρένα ως αυτό που πραγματικά ήταν, δηλαδή (όχι απλώς ως μια σανίδα σωτηρίας και διάκρισης στη σεζόν, αλλά) ως μια ευκαιρία και πρόκληση ζωής.
Μολονότι ο προσανατολισμός ήταν ο αναμενόμενος (στιβαρή άμυνα, αποτελεσματικές στημένες μπάλες και κόντρες), ο Αντρέι Ραζντρ απέδειξε ότι «διάβασε» αντίπαλο και παιχνίδι καλύτερα απ’ ό,τι ο (προκάτοχός του στον Εθνικό) Νταβίντ Μπαντία.
Στην ΑΕΚ δεν πήραν σοβαρά ότι ο σύλλογος της Άχνας έφτασε στα ημιτελικά (έστω κι απέναντι σε αντιπάλους όπως ο Αχυρώνας Λιοπετρίου, η Δόξα και η ΕΝΠ) αήττητος (4-1-0) και με μόλις ένα τέρμα στο παθητικό του (12-1 γκολ).
Δεν υπολόγισαν σωστά τη φόρμα ενός αντιπάλου, ο οποίος και στις δύο διοργανώσεις μετρούσε μόλις δύο ήττες στα τελευταία εννέα παιχνίδια -και ο Εθνικός τους τιμώρησε σκληρά γι’ αυτό.
Με τη νίκη στην Αρένα το προσφυγικό σωματείο δεν έγινε το ακλόνητο φαβορί για την πρόκριση, δεδομένα όμως πολλαπλασίασε τις πιθανότητές του για να βρεθεί στον τελικό του κυπέλλου.
Για όσους ακόμη δυσπιστούν ως προς αυτό, ας μιλήσουν οι αριθμοί: το τελευταίο τρίμηνο (και δη το πρώτο παιχνίδι με τη Δόξα στο κύπελλο, στις 26/1) ο Εθνικός σε 15 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις μετρά επτά νίκες, πέντε ισοπαλίες και μόλις τρεις ήττες.
Στο διάστημα αυτό κράτησε δέκα φορές ανέπαφη την εστία του και μόνο μια φορά δέχθηκε άνω του ενός γκολ: στο «Τσίρειο», όπου ηττήθηκε από την ΑΕΛ με 2-0. Είναι το σκορ που πρέπει να πετύχει στο Δασάκι η ΑΕΚ, προκειμένου να φέρει τα πάνω-κάτω στην υπόθεση πρόκριση.
Απίθανο; Σίγουρα όχι. Ζόρικο. Σίγουρα ναι.
