ΕΝΑΣ αξιόλογος τερματοφύλακας που ξεχώριζε για το ήθος και την τιμιότητα του ήταν ο Ανδρέας Λυμπουρής, που υπερασπίστηκε τα δοκάρια της Ομόνοιας Αραδίππου για μιά δεκαπενταετία περίπου, κερδίζοντας την αγάπη και εκτίμηση όχι μόνο των φίλων της ομάδας του αλλά γενικότερα των φιλάθλων.
Από μικρός ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο παίζοντας σε συνοικιακή ομάδα, εκτοπισμένος από τα Πυργά Αμμοχώστου, και αρχικά παίζοντας σαν επιθετικός χαφ και αργότερα θα γίνει τερματοφύλακας. Άνθρωπος της Ομόνοιας Αραδίππου τον εντόπιζε να παίζει και ξεχώρισε το ταλέντο αλλά και το ήθος του. Ήταν το 1984 και ο Λυμπουρής θα υπογράψει συμβόλαιο και ξεκινά από την εφηβική ομάδα. Με τον απλοϊκό χαρακτήρα και το πάθος του ο Ανδρέας Λυμπουρής κέρδισε την συμπάθεια του τότε προπονητή της Αραδίππου Ανδρέα Λαζαρίδη, που τον μετέφερε από την εφηβική στην βασική ομάδα. Άρχισε να παίρνει παιχνίδια και εμπειρίες και ο νέος προπονητής της ομάδας Ανδρέας Μακρής θα μονιμοποιήσει τον 22χρονο Λυμπουρή. Ήταν η περίοδος 1985-86 και βοήθησε την ομάδα της Αραδίππου να κερδίσει το ένα από τα δύο εισιτήρια της ανόδου στην Α’ Κατηγορία.
Στην Ομόνοια τότε έπαιζαν οι Λυμπουρής, Ανδρέας και Στεφανάκης Στεφάνου, Σταυριανός, Π.Κουννάς, Στ.Γιώρκας, Τ.Ηροδότου, Χατζηματθαίου, Μάμας, Α.Γιώρκας κ.α.
Μπορεί με την άνοδο της ομάδας ο Βούλγαρος προπονητής Αλεξαντρόφ να έφερε συμπατριώτη του τερματοφύλακα, κάτι που μπορεί να πίκρανε τον Ανδρέα, αλλά δούλεψε σκληρά και την επόμενη χρονιά με τον Τσέχο τεχνικό Ντόσκαλ θα επανέλθει κάτω από τα δοκάρια. Μπορεί η Ομόνοια Αραδίππου να έγινε ομάδα-ανσασέρ για πολλά χρόνια,όμως, ο Λυμπουρής βοήθησε σημαντικά,κρατώντας πολλές φορές τον δείκτη του σκόρ σε χαμηλά επίπεδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο 1988-89 ο Λυμπουρής δημιούργησε ρεκόρ στις αποκρούσεις πέναλτι, αφού στην διάρκεια της σεζόν έξι συνολικά φορές νίκησε τους αντιπάλους από τα έντεκα βήματα. Η σεζόν 1990-91 ήταν η καλύτερη για τον 26χρονο πλέον τερματοφύλακα και συνεβαλε σημαντικά στην επιστροφή της ομάδας στους μεγάλους με προπονητή τον Φραντίσεκ Τσιέρμαν. Συμπαίκτες του τότε ήταν και οι Σώζος, Γιώργος και Σάββας Μούσκος, Μπακαρής, Ν.Ηλία, Τ.Αλαμπρίτης, Γ.Λεμέσιος, Π.Γιώρκας.
Ο Α.Λυμπουρής πανηγύρισε ένα τίτλο, και αυτός ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος Β’ Κατηγορίας το 1992-93 με προπονητή τον Τάκη Αντωνίου. Εκείνη την εποχή στην ομάδα ήταν και οι Νεοκλέους, Ιακώβου, Σιήκκης, Ηρακλέους, Λένος. Κάποιες ομάδες να ενδιαφέρθηκαν για την απόκτηση του τερματοφύλακα των « περιστεριών», αλλά ο αδαμάντινος χαρακτήρας του, η εντιμότητα που τον χαρακτήριζε ως αθλητή και η σεμνότητα του, δεν τον άφησαν να κάνει ούτε σκέψη μιά και αγάπησε την ομάδα, τους ανθρώπους και τον κόσμο της. Το 1998 θα καταθέσει τα...γάντια και θα κλείσει μιά 15χρονη καριέρα στην οποία κέρδισε την αγάπη και το χειροκρότημα όλων. Στην πορεία του η Ομόνοια Αραδίππου έπαιξε εφτά χρονιές Α’ Κατηγορία με πιό σημαντική την συνεχή παρουσία τριών χρόνων από το 1993-1996. Οι άλλες ήταν το 1985,1987,1989,1992. Μετά τον τερματισμό της καριέρας του έγινε προπονητής τερματοφυλάκων, πρώτα στην Αραδίππου και μετά στον ΑΣΙΛ.
