Ένα παιχνίδι, έστω κι αν τελικά διήρκεσε παραπάνω, αποδείχθηκε εν τέλει αρκετό για να σώσει μια σεζόν, η οποία εξελισσόταν εξαιρετικά άβολα για την Ομόνοια και την έφερνε αντιμέτωπη μ’ ένα εφιαλτικό φινάλε: την αποτυχία εξασφάλισης (έστω) ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου από τα πέντε διαθέσιμα για την Κύπρο.
Η επικράτηση επί του Εθνικού στον τελικό του κυπέλλου αφ’ ενός απέτρεψε τη μετατροπή αυτού του σεναρίου σε πραγματικότητα, αφ’ ετέρου έδωσε συνέχεια στις επιτυχίες της περασμένης διετίας.
Μετά από μια πλήρως αποτυχημένη πρώτη χρονιά του στα διοικητικά του συλλόγου (2018/19) ο Σταύρος Παπασταύρου είδε το «τριφύλλι» να:
-παίρνει την πρώτη θέση στο διακοπέν πρωτάθλημα της σεζόν 2019/20 και ακολούθως να εξασφαλίσει την παρθενική παρουσία του σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης (Γιουρόπα Λιγκ)
-κατακτά το πρωτάθλημα πέρυσι και στη συνέχεια να «κλειδώνει» τη συμμετοχή του στους ομίλους του Κόνφερενς Λιγκ
-κερδίζει το σούπερ καπ και το κύπελλο στην άρτι ολοκληρωθείσα σεζόν και να έχει ήδη εξασφαλισμένη παρουσία στους ομίλους του Κόνφερενς Λιγκ (στη χειρότερη περίπτωση)
Δεν χρειάζεται να αναδειχθεί η σημασία της επιστροφής στη συλλογή τροπαίων για έναν (παραδοσιακό και ιστορικά επιτυχημένο) σύλλογο που επί εννέα χρόνια (2012-2021) δεν είχε προσθέσει ούτε ένα… ασημικό στην προθήκη του.
Και ασφαλώς περιττεύει να υπογραμμιστεί πόση και ποια αξία έχει τόσο στην οικοδόμηση ενός στιβαρού ευρωπαϊκού προφίλ (και συντελεστή) όσο και στην ευμάρεια του ταμείου η επί τρία χρόνια συμμετοχή στην κύρια φάση μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Μέσα σε μια τριετία γεμάτη αντιξοότητες για το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα η Ομόνοια υπό τον Σταύρο Παπασταύρου κατόρθωσε να δημιουργήσει μια πολύ ευοίωνη προοπτική για το παρόν και το μέλλον της.
Στην ίδια εναπόκειται να την αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό. Όσο το κοντέρ και το ταμείο συνεχίζουν να γράφουν (θα) ξέρει ότι ευρίσκεται στο σωστό δρόμο.
