Η απόλυση (περί αυτού πρόκειται) του Νιλ Λένον δεν πρέπει να προκαλεί και τόσο μεγάλη έκπληξη. Γυροφέρνει εδώ και μέρες το μυαλό των ιθυνόντων. Που άλλα ανέμεναν και άλλα βλέπουν. Η εικόνα της Ομόνοιας ήταν γενικώς μακριά από το επιθυμητό. Η αστάθεια (σε γενικό πλαίσιο) στις εμφανίσεις και τα αποτελέσματα είναι φυσικά δύο σοβαρές αιτίες διαζυγίου, όμως δεν είναι οι μόνες. Ο Λένον δεν αυτός που περίμεναν, έτσι απλά…
Η αστάθεια φυσικά έχει να κάνει με την αποτυχία του Βορειοϊρλανδού να δώσει ταυτότητα στην ομάδα. Για αλλού ξεκίνησε με βάση τις περσινές ενδείξεις (και αναγγελίες), αλλού κατευθύνθηκε στην αρχή της σεζόν και με άλλο τρόπο έκλεισε. Η αστάθεια έχει να κάνει με την διαχείριση του ρόστερ στα παιχνίδια και με το κοουτσάρισμα. Επιλογές 11άδας, λεπτά συμμετοχής και αλλαγές που προκαλούν εντύπωση.
Η ομαλότητα στην προπόνηση και στα αποδυτήρια δεν ήταν επίσης στο επιθυμητό επίπεδο και η αίσθηση γινόταν ολοένα και πιο έντονη. Εξ’ ού και οι πρώτες σκέψεις για λύση της συνεργασίας προ ημερών. Είναι και τα θέματα προγραμματισμού, όπως τα κριτήρια επιλογής κυρίως των Μπάρκερ, Χούπερ.
