Στις πρώτες τρεις ήττες στη σεζόν (Απόλλων 0-2, Ακρίτας 0-1, Σερίφ 0-3) δεν είχε βρει δίχτυα, στις επόμενες τρεις βρήκε (Απόλλων 1-2, Σοσιεδάδ 1-2, Μάντσεστερ Γ. 1-2), στην έβδομη η Ομόνοια έμεινε ξανά «άσφαιρη» (ΑΕΛ 0-1).
Για την κυπελλούχο, ωστόσο, το μείζον δεν είναι το… μοτίβο στο σκοράρισμα, αλλά οι ίδιες οι ήττες, των οποίων το ποσοστό πλησιάζει ήδη το 60% (επτά σε 12 παιχνίδια).
Οι πέντε εξ αυτών έχουν έλθει εκτός ΓΣΠ αφήνοντας το 2-0 επί της Γάνδης ως τη μοναδική πειστική εκτός έδρας εμφάνιση (σ.σ. το 2-0 επί της Δόξας δεν ήταν τέτοια), οι δύο ήλθαν σε παιχνίδια που οι «πράσινοι» προηγούνταν στο ημίχρονο, αυτή στο σούπερ καπ απέναντι σ’ έναν Απόλλωνα που μόλις είχε αποδεσμεύσει τον Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ, εκείνη στο «Στέλιος Κυριακίδης» κόντρα σε μια πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα στην κατηγορία (που έκτοτε δεν έχει κερδίσει), η συντριβή στο ΓΣΠ απέναντι σε μια αποδυναμωμένη Σερίφ, η πιο πρόσφατη κόντρα σε μια ΑΕΛ που δεν είχε πανηγυρίσει στο πρωτάθλημα.
Κοντολογίς, στις πλείστες των περιπτώσεων το «τριφύλλι» μπορούσε ή/και όφειλε να μην είχε μείνει με άδεια χέρια. Στο «Τσίρειο», το βράδυ της Δευτέρας, κόστισε η έλλειψη συγκέντρωσης στην τελική ενέργεια, είτε αυτή αφορούσε πάσα είτε τελείωμα.
Όπως και στην Περιστερώνα την περασμένη αγωνιστική, ήταν εμφανές πως το μυαλό δεν ήταν 100% στο γήπεδο, αλλά «ταξίδευε» (υποσυνείδητα) στην επερχόμενη αναμέτρηση με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Φυσιολογικό; Απόλυτα. Ζημιογόνο; Το 0-1 από την ΑΕΛ έδωσε την απάντηση. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ουσιαστικά «κόστισε» στην Ομόνοια μια δεύτερη ήττα -μετά από αυτήν της περασμένης Πέμπτης.
