Δύο ήττες σε ισάριθμα ντέρμπι με άμεσους ανταγωνιστές είναι (πάντοτε) πρόβλημα. Δύο ήττες με συνολικό σκορ 6-0, ακόμη μεγαλύτερο. Το κακό για την Ανόρθωση είναι πως ούτε το μεν ούτε το δε αποτελούν το μέγιστο πρόβλημά της μετά την τεσσάρα από την ΑΕΚ.
- Πουλλαίδης και Πετρίδης πήραν μέτρα!
- Συνέντευξη Τύπου Μουνιόθ και Λάρκου...
- Αποκάλυψη Μαντούκα: «Ήμουν κοντά στην Ομόνοια, με ήθελε και η Ανόρθωση»
«Πεταμένα» ημίχρονα, αδυναμία επιβολής, ακατανόητες επιλογές, λανθασμένη διαχείριση συνέθεταν το υπόβαθρο των μη πειστικών εμφανίσεων και πριν τη συντριβή στην Αρένα. Το 0-4, με άλλα λόγια, δεν ήταν η αιτία, αλλά η αφορμή για όσα ακολούθησαν και όσα θα ακολουθήσουν.
Δικαιολογημένα μέχρι ενός (μεγάλου) βαθμού. Το αντισταθμιστικό όφελος της μη εξόδου στην Ευρώπη, ο παραπανίσιος χρόνος για σωστό προγραμματισμό και κατάλληλη προετοιμασία, αποδεικνύεται ότι ξοδεύτηκε αλόγιστα -και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Το βασικό ζητούμενο πλέον είναι ο (κατ’ αρχάς) περιορισμός και (ακολούθως) η διαχείριση της ζημιάς, προκειμένου να μη χαθεί η χρονιά.
Η εικόνα των παικτών της Ανόρθωσης το περασμένο Σάββατο ήταν κακή. Μια συνέχεια της εικόνας των πρώτων τεσσάρων αγωνιστικών. Δεδομένα όχι εικόνα ομάδας που φιλοδοξεί να διεκδικήσει και να κατακτήσει τρόπαια.
Αλλά η εικόνα του συλλόγου εκτός αγωνιστικού χώρου της Αρένας ήταν χειρότερη. Η «Κυρία» πήγε στο ντέρμπι έχοντας στον πάγκο έναν προπονητή που επισήμως δεν τελούσε ούτε υπό αμφισβήτηση ούτε υπό προθεσμία (Μίλανιτς) και στην κερκίδα άλλο έναν που έγινε ο διάδοχός του.
Αν είναι μια συλλογική, ομόφωνη απόφαση της διοίκησης και των ιθυνόντων για το ποδοσφαιρικό τμήμα, τότε ο τρόπος που (δεν) επικοινωνήθηκε και παρουσιάστηκε ήταν τουλάχιστον άκομψος, στερούμενος τακτ και σεβασμού.
Αν πάλι είναι μια διαδικασία που αποφασίστηκε και δρομολογήθηκε από κάποιους εν αγνοία των υπολοίπων, τότε το πράγμα γίνεται ακόμη πιο «χοντρό» και δυσάρεστο για το σύλλογο. Τόσο, ώστε μπροστά του η τεσσάρα να μοιάζει με απλή… παρανυχίδα.
