Σύμφωνα μ’ ένα γνωστό ποδοσφαιρικό αξίωμα «τα 1-0 είναι νίκες του προπονητή». Δεν έχει διαχρονική ή απόλυτη ισχύ, ενώ εφαρμογή βρίσκουν και κάποιες παραλλαγές του. Το 0-0 της ΑΕΛ με τον ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ, επί παραδείγματι, ήταν μια ισοπαλία του προπονητή.
Πριν τον βαθμό στη Λευκωσία ο Τσέντομιρ Γιανέβσκι είχε πιστωθεί τον πόντο ότι δεν είχε… δειλιάσει μπροστά στην πρόκληση. Δέχτηκε να διαχειριστεί ένα ρόστερ που δεν έχει στελεχώσει και προετοιμάσει, που δεν είχε καν το χρόνο να το γνωρίσει καλά, που ήταν ισόβαθμο του ουραγού, που είχε μπροστά του τα ντέρμπι με ΑΠΟΕΛ και Ομόνοια.
- Η τέταρτη του Άρη το μηδέν στο ΓΣΠ (βαθμολογία)
- Βίντεο S.T: Επεισόδια έξω από το ΓΣΠ
- ΒΙΝΤΕΟ: Το στείρο 0-0 ανάμεσα σε ΑΠΟΕΛ και ΑΕΛ
- «Είναι ένα πάρα πολύ μικρό βήμα, στόχος μια θέση στην εξάδα»
Με τα δεδομένα που είχε στα χέρια του αποδείχθηκε άκρως πραγματιστής. Ήξερε (και ξέρει) πολύ καλά ότι ακόμη δεν είναι -ακόμη- σε θέση (να χτυπά στα ίσα και) να κερδίζει ντέρμπι, πως η ψυχολογική και αγωνιστική ανάτασή της περνά μέσα από την αποφυγή άθροισης περαιτέρω ηττών.
Η ΑΕΛ στο ΓΣΠ ήταν μια ομάδα σε αποστολή: να μη χάσει. Η λέξη-κλειδί είναι η «ομάδα». Υπό αντίξοες συνθήκες ο Γιανέβσκι παρουσίασε ένα ομοιογενές σύνολο, με υπερχειλίζουσα διάθεση αυτοθυσίας, αποφασισμένο να πωλήσει ακριβά το τομάρι του και να απομυζήσει κάθε ευκαιρία που θα του προσέφερε ο αντίπαλος.
Με πρωτοεμφανιζόμενη σύνθεση (και σημαντικές απουσίες) στην άμυνα ήταν αναμενόμενο πως το μυαλό θα ήταν περισσότερο πώς θα αποφευχθεί η παραβίαση της εστίας του Μουριέλ παρά πώς θα επιτευχθεί η παραβίαση της αντίστοιχης του Μπέλετς.
Το πλάνο δούλεψε, η αποστολή εξετελέσθη. Διότι και το σχέδιο και το σύνολο που κλήθηκε να το υπηρετήσει είχαν αρχή, μέση και τέλος. Όσο χαμένη και ανερμάτιστη παρουσιαζόταν η ΑΕΛ υπό τον Ζορζ Σίλας, τόσο συνειδητοποιημένη και τακτοποιημένη εμφανίστηκε στο ντεμπούτο του Γιανέβσκι.
Η (εκκωφαντική) διαφορά ήταν τέτοια που στο λεμεσιανό σύλλογο έχουν κάθε δικαίωμα να γελάνε μια (που εν τέλει έπεισαν τον Σκοπιανό ν’ αναλάβει την τεχνική ηγεσία) και κάθε αφορμή να κλαίνε δυο (που το καλοκαίρι αποφάσισαν να δώσουν «λευκή επιταγή» στον προκάτοχό του).
