Όσοι είδαν κι άκουσαν τη συνέντευξη Τύπου του Χοσέ Λουίς Όλτρα μετά την ήττα από την Ομόνοια, σίγουρα αισθάνθηκαν ένα deja-vu. Ότι κάπου, κάποτε (και δη πρόσφατα) είχαν βιώσει ένα παρόμοιο σκηνικό. Και δεν είχαν άδικο.
Μόλις την περασμένη Δευτέρα, μετά το εντός έδρας 0-0 με τη Δόξα, ο Ισπανός δήλωνε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Θυμωμένος για την εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου, ικανοποιημένος με την εικόνα του δευτέρου μέρους.
Η μόνη διαφορά ήταν στο αποτέλεσμα. Έχοντας περισσότερα παιχνίδια στα πόδια της και περισσότερη ποιότητα στο ρόστερ της απ’ ό,τι η Δόξα, η Ομόνοια βρήκε (με το σκορ στο 2-2) το γκολ που της έδωσε τους τρεις βαθμούς.
Ο προπονητής των «κιτρινοπρασίνων» θυμήθηκε ότι το σενάριο ήταν ίδιο και στο (εκτός έδρας) παιχνίδι με τη Μίντγιλαντ. Αν το δις εξαμαρτείν είναι ανεπίτρεπτο για ομάδα με τις φιλοδοξίες των Λαρνακέων, το τρις εξαμαρτείν απλά… απαγορεύεται.
Όπως απαγορεύεται και η ευκολία, με την οποία η ΑΕΚ χύνει την καρδάρα με το γάλα. Απέναντι στους Δανούς (εντός κι εκτός) δέχτηκε την ισοφάριση σχεδόν αμέσως μετά το άνοιγμα του σκορ, απέναντι στην Παρτίζαν (εκτός) βρέθηκε πίσω στο σκορ σχεδόν αμέσως μετά την ισοφάρισή της, απέναντι στην Ομόνοια «έσβησε» μειονέκτημα δύο τερμάτων μέσα σε οκτώ λεπτά, αλλά έφυγε με άδεια χέρια από το ΓΣΠ.
Οι «κιτρινοπράσινοι» οφείλουν άμεσα να γίνουν πολύ πιο κυνικοί στην υπεράσπιση του προβαδίσματός τους και στη διαχείριση αγώνων -ιδίως εν όψει και των υποχρεώσεών τους στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.
Ειδάλλως, αν συνεχίσει δηλαδή να θυμώνει ο Όλτρα, ο εκτροχιασμός από τους μεγαλεπήβολους στόχους στη σεζόν θα έρθει σίγουρα -και σύντομα.
