Τη νίκη (με ανατροπή) στο ντέρμπι με την ΑΕΛ ακολούθησε το… πάρτι κόντρα στον Ολυμπιακό. Ο Άρης εισήλθε… αγριεμένος στο νέο πρωτάθλημα και -όσο κι αν ακόμη είναι νωρίς- φροντίζει να εξαλείφει αμφιβολίες. Αμφιβολίες για την εξέλιξη, την πρόοδο, τη δυναμική και τη φιλοδοξία του.
Ναι, η σεζόν έχει ακόμη (πολύ) δρόμο, αλλά η «ελαφρά ταξιαρχία» δείχνει σε όλα τα επίπεδα… απρόθυμη να συμβιβαστεί με άλλη μια τέταρτη θέση κι ακόμη μια έξοδο στην Ευρώπη. Η έκβαση των αναμετρήσεων με τη Νεφτσί Μπακού δεν ήταν η επιθυμητή, αλλά η μεταγραφική δραστηριότητα (ιδίως των τελευταίων ημερών) και η εικόνα στα πρώτα δύο παιχνίδια προδιαθέτουν για περισσότερα.
Το αυτογκόλ στο πρώτο λεπτό κόντρα στην ΑΕΛ, οι μηδέν τελικές (και ευκαιρίες) στα πρώτα 22 λεπτά με τον Ολυμπιακό -εμπόδια που υπερπηδήθηκαν επιτυχώς από τους παίκτες του Αλεξέι Σπιλέβσκι. Απόδειξη ότι αγωνιστικά, πνευματικά, ψυχολογικά η ομάδα είναι προετοιμασμένη για το κάτι παραπάνω.
Το βάθος στο ρόστερ επιτρέπει στον Λευκορώσο να εφαρμόζει και άλλα συστήματα, πέραν αυτού που είχε καθιερώσει στα πλέι οφ της περασμένης σεζόν, να μην… σπαζοκεφαλιάζει αντιμέτωπος με τραυματισμούς, τιμωρίες, ντεφορμάρισμα ή άστοχες επιλογές.
Ο Άρης έχει ανεβάσει τον δείκτη ποιότητάς του, έχει αφομοιωμένη τη φιλοσοφία του προπονητή του και ευανάγνωστη πλέον την υπογραφή του, έχει στέρεη βάση για να χτίσει και, όπως αποδεικνύεται, αρκετούς κομβικούς παίκτες να εντάξει στο σύνολό του και ακόμη περισσότερα σκαλιά απόδοσης να ανέβει.
Κοντολογίς, η «ελαφρά ταξιαρχία» έχει όλα όσα προϋποτίθενται και απαιτούνται για μια διεκδικήτρια τίτλου. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το κρύψει -ακόμη κι αν υποθέσει κάποιος ότι το θέλει…
