Αν είχε ένα πράγμα να υπερηφανεύεται η Ομόνοια, ακόμη και στις μαύρες της χρονιές (εξαίρεση το 12-13 με Γκιγκίεβιτς) ήταν πως είχε σέντερ φορ ολκής. Αλλά στις δύο τελευταίες χρονιές της, όπου κέρδισε ένα πρωτάθλημα, ένα κύπελλο και δύο προκρίσεις σε ομίλους (φέτος δεν υπάρχουν προκριματικά), το έκανε χωρίς γκολτζή με την έννοια της λέξης. Ναι ο Τσέποβιτς έβαλε 15 γκολ σε μιάμιση στο πρωτάθλημα. Αλλά ξεκίνησε φουριόζος το χειμώνα του 2021, έπεσε στην συνέχεια, ενώ στην σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε έβαλε τα 5 από τα 7 γκολ στα ματς του β΄γκρουπ. Τι θα γινόταν άραγε αν οι «πράσινοι» είχαν ένα δεινό σκόρερ; Ουδείς ξέρει… μόνο εικασία μπορεί να γίνει.
Στη νέα περίοδο η Ομόνοια θα παίξει πολύ πιο δημιουργικό ποδόσφαιρο και άρα τα φορ της θα έχουν μπόλικη τροφοδότηση. Θα πορευτεί με Ματάβς (έχει πράγματα να αποδείξει), Κακουλλή (έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης) και τον παίκτη που θα αποφασίσει ο Λένον, πιθανότατα για βασικό. Τι είδους παίκτης θα ταίριαζε και θα ήταν ιδανικός.
Αν πάμε σε εσωτερικό ιστορικό δείγμα…. Τα τελευταία δέκα χρόνια.
Ο Φρέντι με το χαμηλό κέντρο βάρος, την ταχύτητα, την ικανότητα στο ένας εναντίον ενός και την φοβερή αλτικότητα; Ο ντελικάτος Άλβες με την εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, το ιδανικό σπάσιμο μπάλας και τα… 8 μάτια (απίστευτη αντίληψη του χώρου). Ο Σέρινταν που θύμιζε κάπως τον Βραζιλιάνο; Ο Σκέμπρι που ήταν κυρίως δεύτερο φορ, αλλά έκανε άψογα τη δουλειά και ως πρώτος. Ο Ποτέ με στοιχεία Φρέντι, αλλά με τρομερά προσόντα μέσα στην περιοχή. Ο Ντάρμπισαϊαρ με την μοναδική (στα ντουζένια του) ικανότητα στο κουτί, αλλά δυσκολία στα πέριξ;
Το ιδανικό θα ήταν ένας συνδυασμός, αλλά καταλαβαίνει ο καθένας ότι τέτοια (τέλεια) φορ, υπάρχουν μεν αλλά δεν είναι για Κύπρο.. Όμως με το μοντέλο Λένον, την παρουσία Ματάβς (ψηλός-δυνατός), ένας επιθετικός αλά Φρέντι ή Ποτέ, μάλλον ταιριάζει καλύτερα.
