Στα τελευταία 30 λεπτά του αγώνα με την Πάφο ο Λοϊζου έβγαλε μετά από καιρό αρκετά από τα (επιθετικά) στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν. Απέναντι στον Ολυμπιακό ο 18χρονος εξτρέμ έκανε ένα πολύ καλό 90λεπτο.. Ίσως και το πιο ώριμο του με την φανέλα της Ομόνοιας...
Θα πει κάποιος καλά.; Δεν σκόραρε, δεν έβγαλε ασίστ, δεν κέρδισε το πέναλτι... Σωστό, αλλά πως μετριέται μία εμφάνιση ενός ακραίου επιθετικού;
Ο Λοϊζου τρύπησε 3-4 φορές την άμυνα του Ολυμπιακού, έδωσε 2 πάσες που στο τσακ δεν έφεραν τεράστια ευκαιρία. Είχε τις δικές του στιγμές για γκολ (μία ανά ημίχρονο, η 2η μετά κλέψιμο της μπάλας. Απέφυγε τις περιττές ή βιαστικές ενέργειες. Γενικά επιθετικά ομιλούντες ήταν πολύ "ζωντανός", επικίνδυνος και ουσιαστικός στην πλευρά του...
Αυτό όμως που προκάλεσε εντύπωση ήταν η αμυντική του συνεισφορά. Ούτε αφαιρέθηκε, ούτε πίεσε με λάθος τρόπο, ούτε επέλεξε να μείνει ψηλά για ανάσες. Αντίθετα έβαλε πολλές δυσκολίες στον αντίπαλο με το πρέσινγκ του, επέστρεφε συνέχεια και βοήθησε τον Κίκο και τα κεντρικά χαφ. Έκοψε μπάλες και διαδρόμους, κάλυψε χώρους.
Άρα πολύ καλός τρέχοντας μπροστά, εξαιρετικός τρέχοντας προς τα πίσω ο Λοϊζου.
