Στα 30 (με τις καθυστερήσεις) λεπτά του 1ου ημιχρόνου, η Ομόνοια έπαιξε μπάλα επιπέδου. Πέτυχε ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς, έκανε τρεις κλασσικές ευκαιρίες, έβγαλε εξαιρετικές επιθέσεις. Η αντίδραση της στο γκολ του ΑΠΟΕΛ ήταν γενικώς άψογη.
Αλλά, έλα που χρειάστηκε να αντιδράσει για ένα δώρο που έκανε. Κακή μεν στιγμή, αλλά «δώρο» το αυτογκόλ του Λανγκ. Ήταν το τρίτο συνεχόμενο (με αυτά απέναντι στην Δόξα) και οι «πράσινοι» δεν έμειναν εκεί. Λάθος στο 2ο γκολ (στο κέντρο του γηπέδου), λάθος στη συνέχεια στα μαρκαρίσματα. Γκολ και πάλι με τη σέντρα. Αξιοσημείωτο και αρνητικότατο στοιχείο.
Ακολούθως πέναλτι που θα μπορούσε να αποφευχθεί από τον Χούμποτσαν. Η αντίδραση στο νέο σοκ της επανάληψης δεν είχε καμία σχέση με το πρώτο. Και ας μείωσε σε 3-2 μετά τα απανωτά γκολ σε 9 λεπτά. Η Ομόνοια βασικά απείλησε σε όλο το 2ο μέρος μόνο στο γκολ του Λανγκ και αυτό από στατική μπάλα. Δεν έβαλε σωστά κάτω την μπάλα, αποσυντονίστηκε τελείως και από τον εκνευρισμό που προκάλεσε η απόφαση του Βασίλη Δημητρίου να δείξει κίτρινη αντί κόκκινη στον Σαμπάλα.
Στο 4-2 γίνεται πάλι κακή εκτίμηση στο κέντρο και ο Ουζόχο αντιδρά σωστά μεν στο πλασέ, αλλά όχι αμέσως μετά όταν κάνει την ανατροπή που σήκωνε και 2η κίτρινη. Εκεί τελείωσε το ματς.
Η Ομόνοια έκανε πολλά σοβαρά λάθη και τα πλήρωσε σχεδόν όλα. Δεν είναι η 1η φορά φέτος. Η ήττα είναι ένα ψυχολογικό πλήγμα, αλλά κυρίως την ξαναεκτροχιάζει στην κούρσα για τις κορυφαίες θέσεις.
