Ήταν επιτακτική ανάγκη η Ομόνοια να κερδίσει τον Άρη. Το ότι το πέτυχε, έστω και αν στην επανάληψη ζορίστηκε πολύ είναι σημαντικό. Από βαθμολογικής άποψης και ψυχολογικής.
Πρόσθεσε βαθμούς, κέρδισε θέση ή και θέσεις, θα πάει στο "αιώνιο" με καλό ηθικό. Αν έχανε βαθμούς θα ήταν σε πολύ δύσκολη θέση... Τώρα ανασαίνει, καλύτερα πατάει καλύτερα. Ακόμη και η έκταση του σκορ, μπορεί να είναι πλασματική, αλλά είναι ένα συν στην ψυχολογία.
Στο πρώτο μέρος η Ομόνοια ήταν καλή, ζωντανή, κυρίως ήταν κυνική, αξιοποιώντας απόλυτα τις προϋποθέσεις και σκοράροντας δις. Είχε καλό πρέσινγκ, γρήγορες επιστροφές, καλές αλληλοκαλύψεις Παράδειγμα προς μίμηση..
Η επιλογή Μπεργκ να δώσει γήπεδο στην επανάληψη και να παίξει στην κόντρα ήταν λογική. Αλλά ο τεχνικός της Ομόνοιας θα πρέπει να το σκεφτεί εις διπλούν την επόμενη φορά που θα επιλέξει με αυτό τον τρόπο την διαχείριση προβαδίσματος.
Οι παίκτες του ούτε σωστές αντεπιθέσεις έβγαλαν (η 1η της προκοπής στο 76'), ούτε την μπάλα κράτησαν, κάνοντας λάθη και δείχνοντας πότε αναποφασιστικότητα και πότε βιασύνη. Φυσικά ούτε υπήρξε καλή αμυντική λειτουργία, με την Ομόνοια να "πονάει" στην καρδιά της άμυνας της, αφού οι επιθέσεις του Άρη ήταν συνεχείς και με αρκετό κόσμο. Όλα αυτά μέχρι το 75' όταν ο 2ος κύκλος αλλαγών και οι ρυθμίσεις έφεραν έλεγχο της κατάστασης. Αλλά γενικώς παράδειγμα προς αποφυγή.
Με δύο λόγια. Νίκη ουσίας, από αυτές που σου δίνουν ώθηση και σε σπρώχνουν σε κομβικά σημεία. Αν την αξιολογήσεις σωστά (αναλύοντας όλο το 90λεπτο) το κέρδος μπορεί να είναι μεγαλύτερο.
