Οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι θυμούνται σίγουρα τον Αλεξάντρε Πάτο, το «παιδί-θαύμα» του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, ο οποίος αποκτήθηκε από την Μίλαν το 2008 και την επόμενη χρονιά, παρέλαβε το βραβείο «Golden Boy».
Ωστόσο, τίποτε δεν πήγε καλά για τον εξαιρετικό επιθετικό. Και μιλώντας στο «The Players Tribune», ο 32χρονος σήμερα Πάτο θυμάται και εξηγεί:
«Επρεπε να είχα απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις εδώ και πολύ καιρό. Υπήρχαν τόσες πολλές φήμες για εμένα, ειδικά στο Μιλάνο. Εκανα διαρκώς πάρτι. Δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε.
Ζούσα σε έναν φανταστικό κόσμο. Αλλά όταν ήθελα να μιλήσω, μου είπαν να επικεντρωθώ στο ποδόσφαιρό μου. Ημουν πολύ μικρός για να ακούσω. Αρχισα να ονειρεύομαι πάρα πολύ. Παρόλο που δούλευα σκληρά, η φαντασία μου με ταξίδευε».
Ταλαιπωρημένος από συχνούς τραυματισμούς, ο Πάτο, δεν κατάφερε να εξελιχθεί σύμφωνα με τις πραγματικές του δυνατότητες και να μονιμοποιηθεί στην ενδεκάδα των «ροσονέρι».
«Στο μυαλό μου, είχα ήδη τη Χρυσή Μπάλα στα χέρια μου. Είναι πολύ δύσκολο να μην το σκεφθείς. Εξάλλου, είχα ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ για να φτάσω εκεί. Ανάρρωνα από ένα μυϊκό πρόβλημα, μετά έσπασα τον αστράγαλό μου και συνέχισα να παίζω.
Ηθελα να ευχαριστήσω τους πάντες. Ηταν ένα από τα ελαττώματά μου. Ο κόσμος περίμενε από εμένα να σκοράρω 30 γκολ την σεζόν, αλλά δεν μπορούσα ούτε να μπω στο γήπεδο», θυμάται ο Πάτο, ο οποίος αποφάσει να φύγει από την Ευρώπη, με προορισμό την Κίνα και την πατρίδα του:
«Πήρα λάθος δρόμο. Μετά την Κίνα, ήμουν ακόμη ελεύθερος, οπότε αποφάσισα να απολαύσω την ελευθερία μου. Πήγα στο Λος Άντζελες. Ηθελα το καλύτερο ξενοδοχείο, το καλύτερο αυτοκίνητο, τα καλύτερα πάρτι.
Βρέθηκα σε αυτό το μέρος, όπου ένας τύπος ρουφούσε κόκα, δίπλα μου. Και ξαφνικά, είπα στον εαυτό μου: «Τι κάνω εδώ;" Δεν ήταν αυτό που ήθελα. Ήταν ένας άλλος κόσμος».
Σήμερα, ο Πάτο αγωνίζεται στην Ορλάντο Σίτι του MLS και ευτυχώς, είναι καλά στην υγεία του, ισχυριζόμενος ότι έχει προχωρήσει και έχει βρει μια πιο υγιεινή ζωή στην ύπαιθρο.
«Η Βίβλος είχε όλες τις απαντήσεις που έψαχνα. Γύρισα το κεφάλι μου στον ουρανό και είπα: «Κύριε, δεν θέλω πια αυτήν την ζωή». Εκείνη τη ημέρα, η ζωή μου άλλαξε για πάντα.
Οταν πήγα στο Ορλάντο και τραυματίσθηκα στο γόνατο, πέρυσι, θα μπορούσα να είχα καταρρεύσει. Την επόμενη ημέρα, αποφάσισα να επιστρέψω πιο δυνατός».
Πηγή: sdna.gr
