Η φράση που ακολουθεί μόνιμα την ομιλία του Φλορεντίνο Πέρεθ στην παρουσίαση των νέων αστεριών της Ρεάλ Μαδρίτης είναι ότι «γεννήθηκες για να παίξεις στη Ρεάλ Μαδρίτης». Την είχε πει ο πρόεδρος της Βασίλισσας για τον Λουίς Φίγκο, τον Ζινεντίν Ζιντάν και τον Ρονάλντο στη πρώτη του θητεία, την είπε και για Κριστιάνο Ρονάλντο, Καρίμ Μπενζεμά και Γκάρεθ Μπέιλ στην τρίτη του θητεία.
Ο Κιλιάν Μπαπέ Λοτέν έμοιαζε (και μοιάζει) γεννημένος για να παίξει στη Ρεάλ Μαδρίτης. Τεράστιο ταλέντο, μηχανή παραγωγής γκολ, ευλογημένος για να αφήσει εποχή, παίκτης που κόβει εισιτήρια, με την στόφα του σταρ και, πάνω απ’ όλα, φίλαθλος της Ρεάλ όταν ήταν πιτσιρικάς και φαν του «CR7» όταν ο Πορτογάλος σούπερ σταρ έβγαζε μάτια με την λευκή φανέλα.
Ως άλλος Άγιος Πέτρος (συγνώμη για την ιερόσυλη παρομοίωση) απαρνήθηκε πλέον τρεις φορές την αδιαμφισβήτητη Θέα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, κάτι που δεν έχει κάνει τόσες πολλές φορές κανένας στο παρελθόν.
Σε ηλικία 14 ετών, όταν ο Ζινεντίν Ζιντάν τον πήγε στο προπονητικό κέντρο της Ρεάλ και γνώρισε το είδωλό του τον Κριστιάνο, η οικογένειά του (τεράστια η επιρροή που ασκεί πάνω του) αποφάσισε ότι ήταν καλύτερο να ενσωματωθεί στο φυτώριο της Μονακό, από το να φύγει εκτός Γαλλίας τόσο μικρός.
Το καλοκαίρι του 2017, όταν είχε κάνει το «μπαμ» στο Πριγκιπάτο και στα 19 του ήταν ξεκάθαρα το «next big thing» του παγκοσμίου φουτμπόλ, είπε και πάλι όχι στη Ρεάλ, αφού θεωρούσε εαυτόν… άγουρο. Έπρεπε να γίνει πρώτος στο χωριό (Παρί Σεν Ζερμέν), προτού επιχειρήσει να γίνει πρώτος και στη πόλη (Ρεάλ).
Γιατί τον ήθελε τόσο πολύ η Ρεάλ
Τα δύο πρώτα «όχι» ενόχλησαν, αλλά δεν πλήγωσαν τον εγωισμό της Ρεάλ και του Φλορεντίνο Πέρεθ. Το τελευταίο, όμως, αναμφίβολα πόνεσε (και πολύ) στην ισπανική πρωτεύουσα. Γι’ αυτό άλλωστε και η απάντηση του Φλορεντίνο στο WhatsApp του Μπαπέ ήταν ανάλογη: «Λυπάμαι για όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες. Χάλασαν το όνειρο που είχες από παιδί. Σου εύχομαι τα καλύτερα».
Ο 23χρονος Γάλλος σούπερ σταρ προορίζονταν για να γίνει το νέο κόσμημα στο στέμμα της ανανεωμένης Ρεάλ, της Βασίλισσας της επόμενης μέρας. Να είναι ο μεγάλος κράχτης για εταιρείες και χορηγούς, προκειμένου να γίνει ακόμα πιο επικερδές το… διαστημικό, υπερσύγχρονο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» που απέχει μόλις λίγους μήνες από την πλήρη αποπεράτωσή του.
Ο Μπαπέ θα καλούνταν να ηγηθεί της νέας φουρνιάς πρωταθλητών της Ρεάλ, όπως ο Βινίσιους Ζούνιορ, ο Ροντρίγκο, ο συμπατριώτης του Εντουάρντο Καμαβινγκά και ο Φεδερίκο Βαλβέρδε, οι οποίοι θα έπαιρναν την (πολύ, πολύ βαριά) σκυτάλη από Καρίμ Μπενζεμά, Λούκα Μόντριτς, Τόνι Κρόος και Καζεμίρο.
Στη θεωρία, ήταν ο τέλειος γάμος. Ο Μπαπέ σε εξαιρετική ποδοσφαιρική ηλικία θα φορούσε τη φανέλα της ομάδας που αγαπάει από μικρός και η Ρεάλ θα έκανε δικό της τον ποδοσφαιριστή που, μαζί με τον Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ, δείχνει πιο έτοιμος να διαδεχθεί Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο στο θρόνο των απόλυτων σταρ του ποδοσφαιρικού πλανήτη.
Για χάρη του, άλλωστε, οι Μαδριλένοι δεν ασχολήθηκαν με τόσο μεγάλη ζέση με τον Χάαλαντ, αφού θεωρούσαν σίγουρη την απόκτηση του Μπαπέ. Ο Φλορεντίνο, βεβαίως, απέδειξε με τους «galacticos» ότι είναι της λογικής «όλοι οι καλοί χωράνε» (δεν ισχύει πάντα), αλλά έδινε απόλυτη προτεραιότητα στον Μπαπέ. Και, σπάνιο για εκείνον, την πάτησε μεγαλοπρεπώς.
Η ζωή χωρίς τον Μπαπέ
Στο άκουσμα της ανανέωσης του Μπαπέ με την Παρί Σεν Ζερμέν, οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές της Ρεάλ απάντησαν με αναρτήσεις στα social media για το πόσο περήφανοι νιώθουν που φορούν την λευκή φανέλα και πόσο ξεχωριστό είναι να αποτελείς μέλος αυτής της οικογένειας. Το αν το έκαναν μόνοι τους ή ύστερα από… άνωθεν προτροπή, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Και, μεταξύ μας, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
Η Ρεάλ υπήρχε πριν και θα υπάρχει μετά τον Μπαπέ. Το απέδειξε περίτρανα, άλλωστε, με την φετινή της πορεία, κατακτώντας δια περιπάτου τη La Liga και φτάνοντας στον τελικό του Champions League με απίστευτες ανατροπές κόντρα σε Παρί Σεν Ζερμέν (Κιλιάν, θυμάσαι;), Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτι.
Η Ρεάλ ξεπέρασε, έστω και με δυσκολία είναι αλήθεια, την αποχώρηση του Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Μπενζεμά εξελίχθηκε στον απόλυτο ηγέτη, ο Μόντριτς είναι συγκινητικά ακούραστος, Βινίσιους Ζούνιορ και Ροντρίγκο έκαναν το προσδοκώμενο step up και, κάπως έτσι, η Βασίλισσα είναι πάντα στο προσκήνιο.
Ο χρόνος, όμως, είναι αδυσώπητος. Ο Μπενζεμά είναι πλέον 34 ετών, ο Μόντριτς 36, ο Κρόος δεν έχει τις δυνάμεις του παρελθόντος και η μετάβαση στην επόμενη μέρα γίνεται μεν με ενέσεις υψηλής ποιότητας (Βινίσιους, Ροντρίγκο, Καμαβινγκά, Βαλβέρδε), αλλά χρειάζεται και ηγέτες, σημεία αναφοράς.
Ο Μπαπέ ήταν η ιδανική περίπτωση και, πλέον, η Ρεάλ καλείται να βρει εναλλακτικές που αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν. Επιθετικό πρώτης γραμμής και σε καλή ηλικία που να αντέχει το βάρος της λευκής φανέλας δεν βρίσκεις εύκολα, μην γελιόμαστε.
Ήδη ακούγεται ως εναλλακτική δυνατή μεταγραφή αυτή του σούπερ αμυντικού χαφ της Μονακό, Ορελιέν Τσουαμενί, εν αναμονή όμως μιας αστεράτης κίνησης στην (ελλιπή) γραμμή κρούσης. Χρήματα, όμως, υπάρχουν (εντάξει, όχι όσα σε Παρί και Μάντσεστερ Σίτι) και η Ρεάλ, αργά ή γρήγορα, θα τον βρει ξανά τον δρόμο της. Ακόμα και χωρίς τον Μπαπέ.
Τι ρίσκα παίρνει ο ποδοσφαιριστής
Την ίδια ώρα, ο Μπαπέ θεωρώ πως παίρνει περισσότερα ρίσκα απ’ ότι αν έλεγε «ναι» στην πρόταση της Ρεάλ. Με την κλάση και την προσωπικότητά του, δεν υπήρχε περίπτωση να μην πετύχει στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» και να εξελιχθεί στο νέο σημείο αναφοράς της Βασίλισσας.
Στην Παρί, αυτή την στιγμή νιώθει (και είναι) βασιλιάς. Και όχι λόγω των χρημάτων, τα οποία ναι μεν θα είναι περισσότερα από αυτά που θα έπαιρνε στη Ρεάλ, αλλά για τέτοια πορτοφόλια, δέκα ή είκοσι εκατομμύρια ευρώ δεν συνιστούν μεγάλη διαφορά. Μην βρίζετε, ξέρω ότι δεν είναι στραγάλια τα εκατομμύρια…
Οι πληροφορίες των Γάλλων συναδέλφων θέλουν τον Μπαπέ να έχει λόγο ακόμα και στην επιλογή του νέου προπονητή και του νέου αθλητικού διευθυντή, με τον Ζινεντίν Ζιντάν που εκτιμά βαθύτατα και τον καλό του φίλο από τη Μονακό, Λουίς Κάμπος, να έχουν το προβάδισμα για να διαδεχθούν Μαουρίσιο Ποτσετίνο και Λεονάρντο αντίστοιχα.
Κανένας παίκτης, όμως, ακόμα και αν είναι ο νέος Πελέ ή ο νέος Μαραντόνα, δεν μπορεί να βρίσκεται πάνω από την ομάδα, κάτι που ξεκαθαρίζουν σύλλογοι με τεράστια ιστορία όπως η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα, η Λίβερπουλ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Μπάγερν Μονάχου, η Μίλαν ή η Γιουβέντους (μεταξύ άλλων).
Η Παρί επέλεξε να δώσει τα κλειδιά της ομάδας στον Μπαπέ και να στηρίξει την παραμονή του με ένα νέο, πανάκριβο λίφτινγκ, αφού άλλωστε τα λεφτά, υπό την ανοχή και της UEFA, δεν τελειώνουν ποτέ από τις πετρελαιοπηγές του Κατάρ.
Αναμφίβολα αποτελεί πρόκληση για τον Μπαπέ να ηγηθεί μιας Παρί που θα καταφέρει επιτέλους να κατακτήσει το Champions League. Τα χρήματα, όμως, αποδεδειγμένα δεν φέρνουν την ευτυχία και δεν αρκούν για να σου εξασφαλίσουν το Άγιο Δισκοπότηρο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο.
Ο Μπαπέ, ο οποίος έχει ήδη στο παλμαρέ του το Παγκόσμιο Κύπελλο, κινδυνεύει να περιοριστεί στην πρωτιά του… χωριού και να βλέπει άλλες ομάδες, ακόμα και την ίδια την Ρεάλ, να παίρνει την κούπα με τα μεγάλα αυτιά και να εκτοξεύει έτσι άλλους παίκτες προς την «Χρυσή Μπάλα», την οποία επίσης εποφθαλμιά.
Για αυτόν τον λόγο, άλλωστε, φρονώ ότι επέλεξε να υπογράψει συμβόλαιο για τρία χρόνια και όχι με μεγαλύτερη διάρκεια. Προκειμένου το 2025, εφόσον διαπιστώσει ότι το ρίσκο που πήρε δεν απέδωσε, να ψάξει άλλες, πιο χαρούμενες πολιτείες.
Τότε, μάλιστα, θα βρίσκεται σε ακόμα πιο ώριμη ποδοσφαιρική ηλικία (26). Και, ποιος ξέρει, ίσως η πόρτα του «Σαντιάγο Μπερναμπέου» να παραμένει μισάνοιχτη γι’ αυτόν, παρά τα τρία «όχι» του στη Βασίλισσα…
