Η μεγάλη ώρα για την ΑΕΚ έφτασε. Το γράφουμε και το λέμε μήνες τώρα. Όσο όμως, πλησιάζει η στιγμή, όσο είμαστε ένα βήμα μακριά από την αντίστροφη μέτρηση για τη μεγάλη επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια, το άγχος, η συγκίνηση, η αδημονία μεγαλώνουν. Τα εγκαίνια είναι προγραμματισμένα για την Παρασκευή (30/9) και η «καρδιά» θα μπει ξανά στη θέση της.
Διαβάστε επίσης:
Πέρασαν 19 ολόκληρα χρόνια. Σχεδόν μία ολόκληρη γενιά -θα έλεγε κανείς- που δεν έζησε τον παλμό της Νέας Φιλαδέλφειας. Άκουγε ιστορίες, μάθαινε, αλλά δεν το έζησε. Ήρθε η στιγμή όμως και η OPAP Arena είναι το τελευταίο κομμάτι του παζλ.
Το SPORT24 μίλησε με τον Διονύση Χιώτη, τον τελευταίο τερματοφύλακα που αγωνίστηκε στη Ν. Φιλαδέλφεια. Η ένταση και ο παλμός της σκεπαστής δεν θα φύγουν ποτέ από το μυαλό του, η ατάκα για τη Δεκελείας που αντικατοπτρίζει τι σήμαινε Ν. Φιλαδέλφεια, ο «φόβος» των αντίπαλων ομάδων, αλλά και το βαρύ κλίμα εκείνης της τελευταίας ημέρας ήταν κάποιες από τις αναμνήσεις που δεν θα σβήσουν.
Ήταν 3 Μαΐου του 2003 όταν η ΑΕΚ αγωνίστηκε για τελευταία φορά στην έδρα της. Μία ημέρα που αποτελεί ορόσημο για την «κιτρινόμαυρη» ιστορία. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα.
Όσοι βρέθηκαν τότε στη Νέα Φιλαδέλφεια από τη μία ένιωθαν τον «πόνο» και τη συγκίνηση του να αφήνεις ένα δικό σου κομμάτι πίσω, αλλά από την άλλη υπήρχε αισιοδοξία και χαρά για τον κύκλο που έκλεινε, καθώς και για εκείνον που θα άνοιγε.
Η ΑΕΚ υποδέχθηκε τον Άρη για την 28η αγωνιστική του πρωταθλήματος κι επρόκειτο να παίξει για τελευταία φορά στο γήπεδο που αποτέλεσε έδρα της από το 1930 και που οι συνθήκες την ανάγκαζαν να αποχαιρετήσει.
«Η τελευταία μέρα στη Ν. Φιλαδέλφεια ήταν το παιχνίδι με τον Άρη (4-0). Έγιναν επεισόδια στο δεύτερο ημίχρονο, άρχισαν και τα έσπαγαν οι δικοί μας, μάλλον για να πάρουν ενθύμιο. Το κλίμα ήταν πολύ βαρύ, πολύ περίεργα. Ή μάλλον για να το πω αλλιώς δεν ήταν τόσο βαρύ, γιατί περίμενες ότι ξεκινούν οι μπουλντόζες και θα προλάβεις σε δύο χρόνια να μπεις και στο καινούριο γήπεδο.
Υπήρχε μία ατάκα παλιά που έλεγαν "μόλις στρίψεις στη Δεκελείας έχεις χάσει το παιχνίδι". Ο παλμός που είχε η Σκεπαστή, η 9-11, εκεί που ήταν η Original πραγματικά ήταν κάτι που δεν μπορείς να το περιγράψεις. Δηλαδή, έμπαινες και έπαιρνες ένα 50% πάνω.
Χαρακτηριστικό είναι ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, τότε που είχε φύγει ο Μπάγεβιτς, το οποίο αναβλήθηκε λόγω βροχής και επειδή είχαμε πάει στο γήπεδο μπήκαμε μέσα για να κάνουμε προθέρμανση. Εγώ τότε ήμουν τρίτος στην ομάδα, πιτσιρικάς, και σε εκείνο το ματς θα ήμουν στον πάγκο, γιατί νομίζω ότι ο Βασίλης ο Καραγιάννης ήταν τραυματίας.
Και βγήκαμε για να κάνουμε προθέρμανση πίσω από το τέρμα, εκεί στη Σκεπαστή και πραγματικά με τον παλμό που είχε, με την ένταση που είχε και λόγω της ιδιαιτερότητας του παιχνιδιού ήθελα να μπω μέσα να παίξω. Παρότι ήμουν μικρός, άπειρος, η ένταση που μου έβγαζε ο κόσμος με έκανε απλά να θέλω να μπω μέσα.
Θυμάμαι αρκετά παιχνίδια που έχω συνδέσει με τη Ν. Φιλαδέλφεια. Είναι δύο που δεν έπαιζα, το ένα ήταν με την Παρί το 0-3, το άλλο με την Μπαρτσελόνα το 0-1, που ήταν με τα καπνογόνα και όλη αυτή την ατμόσφαιρα.
Οι στιγμές που έχω ζήσει εγώ όταν έπαιζα μπορεί να μην είναι τόσο με τον κόσμο, αλλά ήταν με την έδρα, με το γήπεδο. Σίγουρα ήταν αξέχαστα τα παιχνίδια με τη Ρεάλ και γενικά όλη η σειρά εκείνη του Champions League και κάθε ντέρμπι ξεχωριστά.
Δεν μπορώ να μπω στη ψυχολογία των αντιπάλων, αλλά σίγουρα κάτι θα τους τραβούσε πίσω. Ίσως να μην είναι ο φόβος η σωστή λέξη, αλλά κάτι τους τραβούσε. Το πιο σημαντικό όμως, είναι η ώθηση που έδινε σε μας.
Πλέον η ΑΕΚ αποκτά το σπίτι της, αποκτά την έδρα της. Σε σχέση με το ΟΑΚΑ είναι η μέρα με τη νύχτα. Το ΟΑΚΑ όσο κόσμο και να έχει δεν γίνεται έδρα, η OPAP Arena και 10.000 να έχεις θα είναι έδρα, που δεν θα έχει 10.000. Εγώ πιστεύω ότι τα πρώτα δύο χρόνια θα είναι όλα τα παιχνίδια γεμάτα και για να περάσει κάποιος από εκεί μέσα πρέπει να είναι πολύ τυχερός.
Η OPAP Arena θα δέσει σίγουρα τον κόσμο περισσότερο με την ΑΕΚ. Η ακουστική καταρχήν που έχει το γήπεδο είναι απίστευτη και πιστεύω ότι οι αντίπαλοι δεν θα περνούν καλά εκεί μέσα».
