Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, πέρα από ένας ικανός προπονητής, είναι και πολύ έμπειρος. Την φετινή σεζόν λοιπόν είδε μπροστά του μία πραγματικά μεγάλη ευκαιρία να αποκτήσει προβάδισμα τίτλου και να διεκδικήσει το πρωτάθλημα μέχρι τέλους και προσπαθεί να την εκμεταλλευτεί στο έπακρο, ποντάροντας πάνω στο όπλο που μόνο η δική του ομάδα διαθέτει.
Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά η ομοιογένεια. Ο Ιβάν είδε πόσο άλλαξαν οι υπόλοιποι διεκδικητές του τίτλου, είτε σε επίπεδο προπονητή, είτε σε επίπεδο ρόστερ και ο ίδιος προσπαθεί επί της ουσίας με την δική του περσινή ομάδα, η οποία έκανε εξαιρετικό δεύτερο γύρο, να πάρει τα αποτελέσματα που θα της επιτρέψουν να ξεφύγει τώρα στην αρχή στην βαθμολογία, την ώρα που οι υπόλοιποι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ψάχνονται.
Ο Γιοβάνοβιτς επί της ουσίας σε αυτό το πρώτο κομμάτι της σεζόν παίζει με την περσινή ομάδα, συν τον Τσέριν, τον οποίο είχε από την αρχή της προετοιμασίας και τον Σπόραρ στην κορυφή της επίθεσης. Ολοι οι υπόλοιποι είναι οι εννιά παίκτες της περσινής ομάδας, με αποτέλεσμα η ομοιογένεια να είναι δεδομένη. Ο Ιβάν τώρα στην αρχή του πρωταθλήματος κατάλαβε ότι οι αντίπαλοί του θα αφήσουν βαθμούς μέχρι να συντονιστούν και να γίνουν ομάδες. Άλλος επειδή ακόμη κάνει μεταγραφές και αλλάζει προπονητές (Ολυμπιακός), άλλος επειδή έχει αλλάξει πολύ το ρόστερ του και έχει νέο προπονητή(Αρης), άλλος γιατί ο προπονητής του ακόμη προσπαθεί να μάθει την ομάδα και τους παίκτες του και πειραματίζεται με διατάξεις και πρόσωπα (ΑΕΚ) και άλλος γιατί προσπαθεί να δημιουργήσει νέες σταθερές στην ενδεκάδα (ΠΑΟΚ), όλοι οι διεκδικητές του τίτλου, είναι σε μία κατάσταση ανετοιμότητας ή έστω μη ετοιμότητας στο 100%.
Ο Ιβάν το διέκρινε και αποφάσισε ότι αυτό που μετράει τώρα για τον Παναθηναϊκό δεν είναι να εντάξει όσο το δυνατόν γρηγορότερα τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα (Μπερνάρ, Βέρμπιτς, Μάγκνουσον), αλλά να πάρει τα αποτελέσματα, τις νίκες στη σειρά, που θα δώσουν αέρα στον Παναθηναϊκό τώρα στην αρχή του πρωταθλήματος και θα τονώσουν την αυτοπεποίθησή του.
Κάπως έτσι, χρησιμοποιώντας δηλαδή την περσινή ομάδα, στην εκκίνηση του πρωταθλήματος μοιάζει ένα βήμα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους, έχει κάνει το πέντε στα πέντε, έχει εκμεταλλευτεί τα αναμενόμενα στραβοπατήματα των αντιπάλων του και χτίζει μία διαφορά. Και νομίζω ότι αυτό όσο τον βοηθά να παίρνει τα αποτελέσματα θα συνεχιστεί. Για παράδειγμα ούτε στην Τούμπα περιμένω να δω βασικούς τον Μπερνάρ, ή τον Βέρμπιτς ή τον Μάγκνουσον, όχι στη λογική ότι ενδεκάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, αλλά στην λογική, ενδεκάδα που παίζει μαζί μήνες, ξέρει καλύτερα τον τρόπο να λειτουργεί και να παίρνει αποτελέσματα.
Αυτό βέβαια πάντα εμπεριέχει ένα ρίσκο της ισορροπίας των αποδυτηρίων. Μπερνάρ, Βέρμπιτς και Μάγκνουσον προφανώς περιμένουν πως και πώς να γίνουν βασικοί, αφού πλέον είναι αρκετό καιρό στην ομάδα, αλλά νομίζω και οι ίδιοι καταλαβαίνουν ότι όσο η ομάδα συνεχίζει το σερί της, είναι δύσκολο ο προπονητής να την αλλάξει πολύ. Και ακόμη κι’ αν κάποιος από αυτούς αρχίζει να μην το καταλαβαίνει, όσο οι νίκες έρχονται θα κάθεται φρόνιμα και δεν θα βγάζει τσιμουδιά. Αλλωστε όλοι ξέρουν ότι η σεζόν είναι μεγάλη, τα παιχνίδια πολλά και ο νέος Παναθηναϊκός με όλα τα μεταγραφικά αποκτήματά του επί της ουσίας θα εμφανιστεί μετά την διακοπή για το Μουντιάλ. Ο Ιβαν ξέρει τις προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί, βλέπει πλέον ότι sold out δεν είναι μόνο το ματς με την Σλάβια ή το ντέρμπι με την ΑΕΚ, αλλά και αυτό με τον ΠΑΣ Γιάννινα και προσπαθεί να χτίσει πάνω σε αυτή την ψυχολογία για να αποκτήσει προβάδισμα τίτλου. Κι’ αν καταφέρει να φύγει με τρίποντο και από την Τούμπα, τότε είναι ξεκάθαρο ότι θα έχει βάλει τις βάσεις (και βαθμολογικές) για μία σπουδαία σεζόν.
