Στις 25 Οκτωβρίου 2018, ο Άγγελος Αναστασιάδης αναλάμβανε την Εθνική Ανδρών αντικαθιστώντας τον Μίχαελ Σκίμπε και κλείνοντας έναν κύκλο 18 ετών, στη διάρκεια του οποίου το τιμόνι της «γαλανόλευκης» κράτησαν μόνο αλλοδαποί εκλέκτορες. Ανέλαβε ύστερα από μια αποτυχημένη πορεία στο τότε νεοσύστατο Nations League, με την προσδοκία να ενώσει τα αποδυτήρια, να φτιάξει ακόμη καλύτερο κλίμα και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια πορεία που θα οδηγούσε ως την τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2020. Σήμερα, περίπου 7,5 μήνες αργότερα, οι προσδοκίες του ίδιου και της Ομοσπονδίας, η οποία και τον επέλεξε, αποδείχθηκαν ουτοπικές. Ο κ. Αναστασιάδης είχε τη φήμη του προπονητή που γνωρίζει την ψυχολογία του ποδοσφαιριστή, πως διέθετε την ικανότητα να αποσπά το 100% από τους παίκτες του και προσέγγιζε σωστά τους αγώνες, σε επίπεδο τακτικής. Στο διάστημα της παρουσίας του στην Εθνική όμως, έγινε το αντίθετο: τα αποδυτήρια θυμίζουν… ηφαίστειο, η ψυχολογία στις τάξεις των διεθνών είναι μηδενική και η ανάλυση του εκάστοτε αντίπαλου προβληματική και λανθασμένη.
Ο Μακεδόνας τεχνικός έχασε γρήγορα την εμπιστοσύνη των ποδοσφαιριστών του και υπεύθυνος γι΄ αυτό είναι ο ίδιος και οι επιλογές του. Επιλογές του οδήγησαν σε δύο συνεχείς εντός έδρας ήττες, με την Αρμενία να νικά για πρώτη φορά στην Ιστορία της την Ελλάδα και μάλιστα με «τριάρα» στο ΟΑΚΑ και να επαναφέρει στις τάξεις της Εθνικής τις (όχι και πολύ μακρινές) μνήμες των… Νησιών Φερόε.
Να θυμηθούμε χαρακτηριστικά κάποιες επιλογές; Η ομάδα είχε θέμα στη δεξιά πλευρά της άμυνας, αλλά ο Τοροσίδης έμεινε εκτός επιλογής. Για προσωπικούς λόγους, λένε οι «κακές γλώσσες». Εναντίον της ταχύτατης στην κόντρα Αρμενίας ο πιο γρήγορος Έλληνας αμυντικός, ο Μανωλάς, ήταν στον πάγκο προς… παραδειγματισμό, για την απόδοσή του στο παιχνίδι με την Ιταλία. Στο φιλικό με την Τουρκία τερματοφύλακας ήταν ο Πασχαλάκης, με την Ιταλία ο Μπάρκας ήταν κορυφαίος αλλά τρεις ημέρες αργότερα η θέση «1» παραχωρήθηκε στον Βλαχοδήμο. Τρεις διαφορετικοί γκολκίπερ σε τρεις αγώνες, σε διάστημα μιας εβδομάδας, στη θέση που, παγκοσμίως, αλλαγή δεν γίνεται ούτε στα οικογενειακά διπλά!
Η Εθνική δεν ήταν προετοιμασμένη όπως έπρεπε σε κανένα από τα παιχνίδια της, δεν είχε σταθερό κορμό ούτε φιλοσοφία, δεν βρήκε ποτέ χημεία κι ομοιογένεια, κι αυτό έφερε ήττες και γκρίνια. Ειδικά στο παιχνίδι με την Ιταλία, οι παίκτες πιο εύκολα θα μπορούσαν να… λύσουν εξισώσεις του Αϊνστάιν παρά να καταλάβουν τους ρόλους και τη θέση τους, αφού σε πλείστες περιπτώσεις ήταν διαφορετικοί από εκείνους που ξέρουν, από εκείνους που παίζουν στις ομάδες τους.
Ο κ. Αναστασιάδης έχει ήδη αποτύχει, όσο πεισματικά κι αν αρνείται να το παραδεχθεί. Ήρθε για να ενώσει και τα αποδυτήρια είναι «καζάνι», ήρθε για να συνθέσει και να βελτιώσει και οι τρεις αγώνες των προκριματικών (το Λιχτενστάιν δεν μετράει) χάθηκαν από το πρώτο ημίχρονο. Ο Άγγελος Αναστασιάδης δεν μπόρεσε να κερδίσει την «παλιά φρουρά», που είναι και η βάση αυτής της ομάδας αφού μιλάμε για τους ποιοτικότερους παίκτες της. Δεν κατάφερε να τους εμπνεύσει, να τους πείσει. Ο στόχος της πρόκρισης είναι οριστικά χαμένος αν το καράβι συνεχίσει στην ίδια πορεία. Μια πορεία που τη νύχτα της Τρίτης οδήγησε σε μετωπική σύγκρουση τον προπονητή με τον αρχηγό της ομάδας, Σωκράτη Παπασταθόπουλο και τον Κώστα Μανωλά, οι οποίοι διαμήνυσαν στα ανώτατα κλιμάκια της ΕΠΟ ότι το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είναι καταδικασμένο και πως με τον συγκεκριμένο τεχνικό δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Η μπάλα είναι πια στο γήπεδο της ΕΠΟ, που καλείται να επιλέξει άμεσα. Όχι ποια πλευρά θα στηρίξει, αλλά ποιο είναι το όραμά της για την πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2004.
Πηγή: ΑΜΠΕ
