Το Βέλγιο συνήθως έπαιζε με το ευέλικτο 3-4-2-1 όπως είχαμε αναφέρει ξανά σε άλλο άρθρο αλλά με την Βραζιλία εφάρμοσε κάποιες αλλαγές οι οποίες ήταν καλά μελετημένες από τον προπονητή Roberto Martinez και καθοριστικές για την νίκη - πρόκριση.
Βασικά αυτό που άλλαξε στην διάταξη ήταν να τοποθετήσει δύο επιθετικούς μπροστά (Lukaku, Hazard) και σαν ελεύθερο επιθετικό χαφ τον De Bruyne ακριβώς πίσω τους σε ένα σχήμα που έμοιαζε με 3-4-3. Το σχέδιο ήταν οι επιθετικοί να τραβούν προς τα πλάγια για να απασχολούν τους αμυντικούς της Βραζιλίας και να ανοίγουν διάδρομοι για τον De Bruyne να βγαίνει σαν 3ος επιθετικός από το κέντρο. Συχνά βλέπαμε τον Hazard στην μια πλευρά και τον Lukaku στην άλλη να παίζουν κοντά στην γραμμή ενώ από τον κεντρικό άξονα ο εγκεφαλικός De Bruyne ερχόταν ανενόχλητος. Σε αυτό βοήθησε και το πρόβλημα της Βραζιλίας όπου τα μπακ της αργούν να επιστρέψουν (περισσότερο ο Marcelo) με αποτέλεσμα οι κεντρικοί μπακ να πρέπει να βγαίνουν να καλύψουν προς τα πλάγια.
Αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων ήταν η άμυνα της Βραζιλίας να μένει εκτεθιμένη πότε από τα πλάγια και πότε από τον κεντρικό άξονα με τις προωθήσεις του De Bruyne που μπορούσε να δίνει πάσες ανενόχλητος πότε προς τα δεξιά και πότε προς τα αριστερά ενώ το γκολ που πέτυχε ήταν εξαιρετικό σε εκτέλεση από το ύψος της μεγάλης περιοχής.
Να σημειώσουμε ότι η εμφάνιση του Hazard ήταν εκπληκτική αφού δεν έχανε με τίποτα την μπάλα στις περισσότερες του ενέργειες, o Lukaku ήταν άψογος στον νέο του ρόλο στα πλάγια αντί σαν κεντρικός επιθετικός ενώ ο De Bruyne ήταν ο γνωστός μας σε όλους όπου παίζει πρώτα με το μυαλό και μετά με τα πόδια.
Πιό κάτω βλέπουμε πανομοιότυπες φάσεις και από τα δύο ημίχρονα με τον De Bruyne στον κεντρικό άξονα να τροφοδοτεί Hazard και Lukaku ενώ η άμυνα της Βραζιλίας είναι εκτός τόπου και χρόνου στις αντεπιθέσεις του Βελγίου.
Κάτω βλέπουμε από που ξεκίνησε η αντεπίθεση που έφερε το 2ο γκολ του Βελγίου, με τον Lukaku να κουβαλά την μπάλα από την άμυνα.
Ο Lukaku φτάνει μέχρι την επίθεση και δίνει την μπάλα στον De Bruyne που δεν τον είχε ακολουθήσει κανένας στην κούρσα που έκανε.
Κάτω βλέπουμε το κολπάκι των Βέλγων με τα κόρνερ όπου ο Chandli εκτελεί χαμηλά στο πρώτο δοκάρι και ο Kompany τρέχει ανενοχλητος προς το σημείο που έρχεται η μπάλα αφού οι Βραζιλιάνοι συνήθως κρατούν σταθερό σχηματισμό στα κόρνερ και μένουν ακίνητοι κατά την εκτέλεση. Με αυτόν τον τρόπο, κάτω από πίεση, ήρθε και το αυτογκόλ που πέτυχε ο Fernandinho στην προσπάθεια του να προλάβει τον Kompany σε παρόμοια φάση.
