Στο πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι του στον πάγκο της Ανόρθωσης ο Σίσκο Μουνιόθ είχε μια διπλή υποχρέωση. Έφερε εις πέρας το (πιο) ζόρικο κομμάτι, αυτό που θεωρητικά έστρωνε το δρόμο για να ανταποκριθεί και στο δεύτερο, αλλά φευ…
Στο «Τάσος Μάρκου» ο Ισπανός τεχνικός πιστώθηκε κάτι (αυτονόητο μεν, αλλά που) έλειπε από την «Κυρία» από την αρχή της σεζόν: τη βελτίωση από παιχνίδι σε παιχνίδι. Τη μικρή πρόοδο που σημειώθηκε (σε σύγκριση με το 0-4 κόντρα στην ΑΕΚ) στο ντέρμπι με τον Απόλλωνα ακολούθησε απέναντι στην ΕΝΠ μια εμφανέστατη αλλαγή προς το καλύτερο.
Με τις όποιες επιμέρους αστοχίες κι αστάθειες η Ανόρθωση ήταν ένα συγκροτημένο σύνολο που ανέλαβε πρωτοβουλίες, ήλεγξε το ρυθμό, πίεσε τον αντίπαλο, δημιούργησε ευκαιρίες. Από τον πάγκο ο 42χρονος ανακάτεψε όσο μπορούσε την τράπουλα, αλλά δεν του έμελλε να πανηγυρίσει την πρώτη νίκη του στην Κύπρο.
Ο σύλλογος της Αμμοχώστου μπορεί, αλλά δεν πρέπει να σταθεί στη φάση του ακυρωθέντος τέρματος στο 49ο λεπτό. Ιδίως από τη στιγμή που μετά από αυτό είχε περισσότερες και πιο ξεκάθαρες ευκαιρίες για γκολ απ’ ό,τι πριν.
Ο Μπαϊσίνιο τερμάτισε ένα σερί 345 λεπτών στο πρωτάθλημα δίχως τέρμα από παίκτη της «Κυρίας» (σ.σ. στο 1-1 με τον Ακρίτα ήταν αυτογκόλ του Ραμίρες), αλλά Νινγκά (κυρίως), Ουαρίς και Χριστοδουλόπουλος απέτυχαν να τον μιμηθούν.
Ο Μουνιόθ δεν γίνεται να χρεωθεί την αδυναμία των παικτών του να πετύχουν γκολ σε φάσεις που υπό κανονικές συνθήκες σκοράρουν με… δεμένα τα μάτια. Κι αυτό, επειδή με όσα έχουν προηγηθεί στην Ανόρθωση οι συνθήκες απέχουν από το να χαρακτηριστούν κανονικές.
Η χρονική καθυστέρηση και οι λανθασμένες επιλογές στον προγραμματισμό οδήγησαν σε μια σειρά από φυματικές εμφανίσεις και γκέλες, οι οποίες καταρράκωσαν το ηθικό στην ομάδα. Και χωρίς ψυχολογία ακόμη και το πιο απλό κι εύκολο μετατρέπεται σε… βουνό.
Η ισοπαλία στο «Τάσος Μάρκου» ήταν ακόμη ένα γραμμάτιο που πλήρωσε η «Κυρία» για όσα (δεν) έγιναν όταν και όπως έπρεπε το περασμένο καλοκαίρι. Στον νεοφερμένο προπονητή της, που προς τιμήν του ζήτησε ακόμη πιο σκληρή δουλειά για να ξεπεραστεί η κρίση, μένει να ελπίζει ότι αυτό (το γραμμάτιο) ήταν και το τελευταίο.
