Το ημερολόγιο έγραφε 24 Απριλίου 2022. Οι απανωτές ήττες της Νάπολι, με αποκορύφωμα την ήττα από την Έμπολι με 3-2 από 0-2, με τρία γκολ να επιτυγχάνονται μέσα σε οκτώ λεπτά, οδηγεί τον Αουρέλιο Ντι Λαουρέντις να διατάξει «ritiro». Παίκτες και σταφ «μαντρωμένοι» σε ξενοδοχείο μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Μια απέλπιδα προσπάθεια ενδοσκόπησης.
Ήταν, άλλωστε, ένα «μάθημα» που δεν έλεγε να γίνει βίωμα για τους Παρτενοπέι και κάπως έπρεπε να βρεθεί μια λύση. Στη χρονιά που όλοι οι μεγάλοι του Campionato «γκρεμίζονταν» αγωνιστική με την αγωνιστική, οι αυτοκτονικές της τάσεις δεν την άφησαν να διεκδικήσει το πολυπόθητο Scudetto.
Στις επτά μέρες διαμονής, ο ισχυρός άνδρας των Ναπολιτάνων, Αουρέλιο Ντι Λαουρέντις ήταν παρών. Δεν έβγαλε τον εαυτό του έξω από το πρόβλημα και προσπάθησε να οσφριστεί την αιτία. Η απάντηση ήταν το ολικό «ρεκτιφιέ». Με διεκπεραιωτή τον αθλητικό διευθυντή της, Κριστιάνο Τζιούντολι και εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Σπαλέτι, πάρθηκαν γενναίες αποφάσεις.
Πέρασαν πεντέμισι μήνες από τότε. Το ημερολόγιο έφτασε να δείχνει 5 Οκτωβρίου και η Νάπολι δεν είναι απλά καλύτερη. Είναι Η καλύτερη. Στην Ιταλία, αλλά και στο Champions League. Είναι η νέα ομάδα που χαίρεσαι να βλέπεις, μια πολυμήχανη, ανεξάντλητη πηγή φάσεων, ποιότητας και ποδοσφαιρικής απόλαυσης. Κι ας μοιάζει ελάχιστα με τη φουρνιά που ήταν η πυξίδα της για μια τετραετία, κι ας άλλαξε «βίαια» πρόσωπο χάνοντας πολλά από τα εκ πρώτης όψεως «αναντικατάστατα» στελέχη της (Ινσίνιε, Κουλιμπαλί, Μέρτενς, Ρουίθ, Οσπίνα).
Η νίκη επί του Άγιαξ αποτέλεσε την έκρηξη. Πολύ απλά, γιατί δεν ήταν απλά, νίκη. Ήταν ένας άνευ προηγουμένου θρίαμβος, ο μεγαλύτερος στα 96 χρόνια της στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και συνάμα η πιο μελανή σελίδα στα 122 αντίστοιχα του κραταιού Αίαντα, μέσα, μάλιστα, στο σπίτι του. Εμφάνιση που θα ζήλευε ο Γιόχαν Κρόιφ και θα θαύμαζε ο Ντιέγκο Μαραντόνα, οι δύο μύθοι από τους οποίους ονομάστηκαν τα γήπεδα των δύο κλαμπ, αμφότεροι παρακολουθώντας από τον καναπέ του παραδείσου.
Το σύνολο του Λουτσιάνο Σπαλέτι έριξε την πρώτη πανευρωπαϊκού βεληνεκούς «πιστολιά» κόντρα στη Λίβερπουλ, αλλά πολλοί έσπευσαν να υπερτονίσουν την αδυναμία των Reds, παρά την αξία των Παρτενοπέι. Ακολούθησε ο δεύτερος κρότος με το διπλό επί της Μίλαν στο «Σαν Σίρο», σε ένα ματς που ομολογουμένως δεν ήταν καλύτερη. Αυτό το test, όμως, είχε θέμα τον «χαρακτήρα». Την ψυχή μιας ομάδας που έχει όλα τα φόντα για διάκριση και τίτλους. Πολύ περισσότερο, η Νάπολι έχει όλα τα συστατικά που προσδοκά ο ουδέτερος θεατής.
Στα μισά της φάσης των ομίλων του Champions League και σχεδόν στο 1/4 της Serie A, είναι Νο1. Σε γκολ, σε βαθμούς, σε νίκες, σε τελικές προσπάθειες (11 σουτ στον στόχο κατά μέσο όρο στον όμιλο). Ό,τι πιο παραγωγικό κυκλοφορεί στη Γηραιά Ήπειρο (16,1 τελικές ανά παιχνίδι στην Ιταλία, 23 στην Ευρώπη!) κι όλα αυτά ενώ δεν είναι η πλέον αμείλικτη, κυνική και αποτελεσματική ομάδα στα παιχνίδια της (11η σε σουτ στον στόχο).
Δείκτες που μοιάζουν με φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Η φετινή έκδοση της Νάπολι «τικάρει» όλα τα κουτάκια του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Ασταμάτητη πίεση, δημιουργία από τους χαφ, τους εξτρέμ και τους πλάγιους μπακ, συνδυαστικό ποδόσφαιρο, διαρκής στόχευση στη δημιουργία φάσεων, κίνηση της μπάλας προς το επιθετικό τρίτο. Το 4-2-3-1 που κατά τη διάρκεια του αγώνα γίνεται συχνά και 4-3-3 έχει ταιριάξει «γάντι» με βάση τα νέα της συστατικά.
Η «ορμή» Κβαρατσχέλια παρασύρει και τους υπόλοιπους
«Κβαραστάρ», «Κβαραντόνα», «Κβαραστέλα» όπως stella, αστέρι. Στο πιο δυσκολοπρόφερτο επίθετο που συνάντησαν εδώ και χρόνια, οι Ιταλοί έχουν επινοήσει τα περισσότερα παρατσούκλια σε χρόνο-ρεκόρ. Όχι άδικα. Από το πρώτο του παιχνίδι, τα πρώτα του αγγίγματα με τη στρογγυλή θεά, είχε καταθέσει τα διαπιστευτήρια μιας αστείρευτης ιδιοφυίας μέσα στο γήπεδο, ενός αρτίστα που κολλάει την μπάλα και ξεχειλίζει ποιότητα.
Στοιχεία που δεν ήταν αρκετά από μόνα τους για τον Άγιαξ. Ναι, λίγους μήνες πριν μετακομίσει στον ιταλικό Νότο, ο απόλυτος Γεωργιανός σταρ που δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στους δρόμους της Τιφλίδας και του Μπατούμι λόγω της εξωφρενικής του απήχησης στους ντόπιους, βρισκόταν κοντά στη μετακίνησή του στον Αίαντα! Ο οποίος, όμως, έκρινε πως τα 15 εκατ. ευρώ που ζητούσε η Ρουμπίν Καζάν ήταν υπερβολικά με βάση τους αριθμούς του και η προσφορά τους έφτασε μάξιμουμ τα 12. Το deal «ναυάγησε» και λίγους μήνες αργότερα, ο Κβίτσα πωλήθηκε στη Νάπολι αντί 10 εκατ. ευρώ!
Στο τερέν της «Γιόχαν Κρόιφ Αρίνα», ήταν για μια ακόμη φορά χάρμα οφθαλμών. Σέντρα ακριβείας στην καρδιά της περιοχής για την κεφαλιά του Ντι Λορέντσο στο 1-2, ενορχηστρωτής ουκ ολίγων (αντ)επιθέσεων, κινήσεις με και χωρίς την μπάλα με αποκορύφωμα το ξεμαρκάρισμα και το καταπληκτικό παίξιμο του ένα-δύο με τον Ρασπαντόρι που τον έφερε προ του Πασβέερ για το 1-5. Μικρές σταγόνες του ορμητικού του ταλέντου που αποτελεί οδηγό για τους υπόλοιπους. Και οι αριθμοί αυτή τη φορά δεν λένε ψέματα (συμμετοχή σε 10 γκολ σε 11 εμφανίσεις, 6 γκολ και 4 ασίστ).
Μεταμορφωμένος Ανγκισά, «βράχος» Κιμ και μεταγραφές εκ των έσω
Αν υπάρχει ένα μυστικό της πρώιμης επιτυχίας αυτής της Νάπολι, κρύβεται στον πλουραλισμό. Διαφορετικοί πρωταγωνιστές, άξιοι συμπαραστάτες. Μια ντρίμπλα του Κβαρατσχέλια, ένα γκολ του Σιμεόνε, μια ακροβατική προβολή του Κιμ Μιν-Γιαέ στις καθυστερήσεις στο «Σαν Σίρο» που τον έκανε μονομιάς ήρωα της εξέδρας. Οι μεταγραφές ήταν πέρα για πέρα στοχευμένες το περασμένο καλοκαίρι. Αλλά εξίσου σημαντικές είναι αυτές που πλάστηκαν εκ των έσω. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς τον Αντρέ Ζαμπό Ανγκισά, κάνοντας τη σύγκριση της αγωνιστικής του εικόνας πέρυσι και φέτος;
Ο Καμερουνέζος (δύο γκολ, δύο ασίστ) αποτελεί σπάνιο παράδειγμα μιας τακτικής επανεφεύρεσης που πιστώνεται πρωτίστως στον Λουτσιάνο Σπαλέτι. Με την αποχώρηση του Φαμπιάν Ρουίθ, βρήκε πρόσφορο έδαφος να εκδηλώσει τις τεχνικές και δημιουργικές αρετές του, οι οποίες τον έχουν μετατρέψει από εξάρι σε ένα πολυμορφικό οκτάρι που κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο: κόβει, μοιράζει, κλέβει, καλύπτει χώρους, κινείται κάθετα με την μπάλα στα πόδια, επιχειρεί σλάλομ και προσπερνά αντιπάλους στο διάβα του. Σκόραρε μέχρι και μετά από κούρσα πίσω από τη σέντρα στο πρόσφατο ματς πρωταθλήματος.
Ο πρώην παίκτης της Φούλαμ είναι «αναγεννημένος» και όχι τυχαία, έχει «λάμψει» σε όλες τις ηχηρές εμφανίσεις της Νάπολι την τρέχουσα σεζόν. Από κοινού με τη δική του παρουσία, έχουν απελευθερωθεί ημι-βασικοί παίκτες των προηγούμενων ετών. Ο Λομπότκα ως ο καθαρόαιμος «κόφτης», ένα ακούραστο «μηχανάκι» για όλες τις δουλειές και ο ταλαντούχος Πιέτρ Ζιελίνσκι που γίνεται συνδετικός κρίκος με Κβαρατσχέλια και τον εκάστοτε φορ, βρίσκοντας πλέον όλο και περισσότετες ευκαιρίες για τον ίδιο στη διάρκεια των παιχνιδιών.
Η αόρατη απουσία του Οσιμέν χάρη στους Ρασπαντόρι-Σιμεόνε
Είναι σχεδόν ασύλληπτο ότι η Νάπολι συνεχίζει σε ακόμα καλύτερη ρότα χωρίς τον βασικό της στράικερ. Ο Βίκτορ Οσιμέν τραυματίστηκε για άλλη μια φορά, νωρίς αυτή τη φορά της σεζόν, χάνοντας έναν μήνα δράσης. Κι όμως, σε αυτό το διάστημα οι Παρτενοπέι όχι απλά δεν αποδυναμώθηκαν, αλλά με όπλο το βάθος στον πάγκο τους, επανήλθαν δριμύτεροι.
Ο Τζιάκομο Ρασπαντόρι επιβεβαιώνει τον διακαή πόθο του Σπαλέτι να τον αποκτήσει από τη Σασουόλο στο... παρά πέντε της μεταγραφικής περιόδου, αν και είχε ήδη συμφωνήσει με τον έτερο νεοαποκτηθέντα στράικερ, Τζιοβάνι Σιμεόνε. Οι δυο τους, λοιπόν, γέμισαν και με το παραπάνω το κενό του Νιγηριανού (επτά γκολ και μία ασίστ αθροιστικά!), βγάζοντας και νέα στοιχεία στο παιχνίδι των Ναπολιτάνων.
Ο Σπαλέτι βρήκε το σπίτι του
Και ξαφνικά, απλώνεται στον ορίζοντα η ίδια ερώτηση που... ταλανίζει το μυαλό των φίλων της Νάπολι κάθε χρόνο εδώ και μια δεκαετία (με ορισμένες εξαιρέσεις): Μπορεί να είναι αυτή η σεζόν που οι Παρτενοπέι θα ράψουν ξανά το Scudetto μετά την εποχή του «Θεού», Μαραντόνα; Ερώτηση ύπουλη που τους ρίχνει σε παγίδες, κυρίως λόγω των εξαιρετικών εκκινήσεων που πραγματοποιεί παραδοσιακά στο πρωτάθλημα από το 2017. Φέτος το κάνει ξανά. Αήττητη σε 12 επίσημες αναμετρήσεις σε όλες τις διοργανώσεις, πρωτοπόρος σε Serie A και Champions League. Αυτή τη φορά, όμως, κάτι φαίνεται διαφορετικό στο DNA της.
Οι μεταπτώσεις στην απόδοσή της τείνουν να εξαφανιστούν, ο ενθουσιασμός, η δίψα και το πάθος σε κάθε παιχνίδι είναι πιο διάχυτα από ποτέ, συνέπεια του κράματος παικτών που μεταμορφώθηκαν και μεταγραφών που μεταμορφώνουν το αγωνιστικό της πρόσωπο. Ο χρόνος είναι πάντα ο πιο ειλικρινής καθρέφτης, αλλά είναι πια ξεκάθαρο πως ο Λουτσιάνο Σπαλέτι έχει βρει στη Νάπολι το περιβάλλον για να νιώσει ξανά σαν στο σπίτι του κι αυτό να βγει και προς τα έξω, στην απόδοση του συνόλου του. Μια ποδοσφαιρική θαλπωρή που έψαχνε περίπου μια 15ετία, από το πρώτο του πέρασμα στη Ρόμα. Με λιγότερους έτοιμους «σταρ» και περισσότερους... in the making, ο 63χρονος allenatore βαδίζει πρόσω ολοταχώς στην εκπλήρωση της ιστορικής υπόσχεσης: την κατάκτηση της Serie A. Και γιατί όχι για μια σπουδαία πορεία, τη σπουδαιότερή της στα «αστέρια»...
