Από τη μετονομασία της και από την είσοδό της στην εποχή των (Ρώσων) επενδυτών η σταθερά της Πάφου ήταν αταλάντευτα η προβληματική αρχή σε κάθε σεζόν.
Είτε λόγω έλλειψης ποιότητας είτε λόγω απουσίας ομοιογένειας η μηχανή της ομάδας είτε δεν δούλευε είτε έπαιρνε μπροστά, όταν ήταν πλέον (υπερβολικά) αργά για την επίτευξη των στόχων της.
Αναλαμβάνοντας την τεχνική της ηγεσία ο Χένινγκ Μπεργκ γνώριζε από την πρώτη στιγμή τι έπρεπε να διορθώσει άμεσα. Και ανεξαρτήτως ονόματος και δυναμικής των αντιπάλων το διόρθωσε.
Οι επτά βαθμοί και τα 9-1 γκολ στις πρώτες τρεις αγωνιστικές αποτελούν το καλύτερο μπάσιμο της Πάφου σε μια σεζόν στην α’ κατηγορία. Και αυτό το ρεκόρ οφείλεται εν πολλοίς στην… επούλωση μιας άλλης ανοιχτής πληγής: των εκτός έδρας επιδόσεων. Η σύγκριση με την περασμένη σεζόν, όταν υλοποίησε το στόχο της εισόδου στην πρώτη εξάδα, είναι αποκαλυπτική.
Η ομάδα του Χένινγκ Μπεργκ πανηγύρισε το πρώτο της διπλό αρχές Σεπτεμβρίου (στη δεύτερη απόπειρά της), όταν η αντίστοιχη του Ντάρκο Μίλανιτς είχε υποχρεωθεί να περιμένει έως τα τέλη Δεκεμβρίου (στην έβδομη απόπειρά της).
Μέχρι εκείνο το 3-1 επί της ΑΕΚ στις 20 Δεκεμβρίου 2021 στην Αρένα η Πάφος είχε συλλέξει τρεις βαθμούς σε έξι εξόδους (0-3-3), ήτοι έναν λιγότερο απ’ ό,τι αυτή τη χρονιά σε δύο εκτός έδρας αγώνες (1-1-0).
Στο βαθμό που αυτή η βελτίωση δεν θα αποδειχθεί πρόσκαιρη, αλλά μακράς διαρκείας ο Μπεργκ θα έχει θέσει τις βάσεις για το κάτι παραπάνω από ένα νέο πλασάρισμα στο Top6.
