Για τον Νίκο Κωστένογλου στην εθνική Κύπρου ο Μάρτιος είναι -πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας- «ο μήνας που θρέφει τους ένδεκα».
Ό,τι συγκριτικά πιο αξιόλογο έχει να επιδείξει ο Ελλαδίτης στη 15μηνη θητεία του έχει καταγραφεί τον τρίτο μήνα του έτους: το 2021 ήταν το 0-0 με τη Σλοβακία στο ΓΣΠ, το «στενό» 0-1 στην Κροατία και το εντός έδρας 1-0 επί της Σλοβενίας (στον προκριματικά όμιλο του Μουντιάλ), το 2022 ήταν το εκτός έδρας 0-0 με την Εσθονία και το 2-0 στην Αρένα (στα μπαράζ για παραμονή στην γ’ κατηγορία του Πρωταθλήματος Εθνών).
Χωρίς αυτά τα πέντε παιχνίδια, το κοντέρ του 51χρονου γράφει 0-2-9 και 3-27 γκολ. Με αυτά ο απολογισμός είναι 2-4-10, 6-28 γκολ, μόλις έξι κερδισμένοι βαθμοί, 12 «αφλογιστίες», ήττες με κάτω τα χέρια από Μάλτα (0-3) και Κόσοβο (0-2). Κοντολογίς, από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη…
Αποτελέσματα και (κυρίως) εικόνα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος ακυρώνουν -εδώ και καιρό- κάθε επιχείρημα περαιτέρω απασχόλησης του Κωστένογλου. Στους 15 μήνες της θητείας του δεν έχει εμφανίσει κάποιο ευδιάκριτο πλάνο για την επιδίωξη και επίτευξη των στόχων της εθνικής.
Υπάρχει κάποιο σχέδιο, ώστε επιθετικά να βγάλουμε κάποιες εκ των ταλαντούχων μονάδων σε καταστάσεις «ένας εναντίον ενός»; Κάτι μελετημένο στην προπόνηση, ώστε να μπορούμε να αξιοποιούμε (έστω μόνο) στις στημένες μπάλες για να σκοράρουμε; Κάποια τακτική, ώστε ο αντίπαλος να δεινοπαθεί για να πατήσει στην περιοχή μας και να αγκομαχά για να σκοράρει;
Πέραν της προετοιμασίας ενός αγώνα ο Κωστένογλου εμφανίζει υστέρηση και στη διαχείρισή του. Η καθυστέρηση αντίδρασης στο «σφυροκόπημα» των Κοσοβάρων στο πρώτο 20λεπτο μετά την ανάπαυλα είναι ενδεικτική. Οι αλλαγές του στο συγκεκριμένο παιχνίδι (αλλά όχι μόνον σε αυτό) δείχνουν και κάτι άλλο: έλλειψη ιδεών για το πώς θα βοηθήσει την ομάδα να αντιδράσει, να βγει από τη δύσκολη θέση.
Σε πείσμα όσων διακήρυσσαν αρκετοί τα τελευταία χρόνια, η Κύπρος δεν έχει ακόμη ωριμάσει και αποκτήσει… μέταλλο για να διεκδικεί πρόκριση σε τελική φάση. Διαθέτει όμως υλικό για να μην τερματίζει ουραγός και να παλεύει για την αποφυγή του υποβιβασμού στην τελευταία κατηγορία του Πρωταθλήματος Εθνών.
Εκτός από κουραστικές (έως και εξοργιστικές) σε βάθος χρόνου, οι διαρκείς δικαιολογίες του Ελλαδίτη λειτουργούν πλέον και ως τροχοπέδη στην προσπάθεια να παίξει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ανάλογα με τις δυνατότητές του.
Η αρχική εντύπωση πλησιάζει πλέον να μετατραπεί σε βεβαιότητα: ο Κωστένογλου έχει μεγαλύτερη ευχέρεια στην εύρεση «άλλοθι» παρά τρόπων εξέλιξης και προόδου της εθνικής.
