Μετά από μία… κυβέρνηση απόλυτης κυριαρχίας, τέσσερα χρόνια με ισάριθμα νταμπλ με τίτλους σε οδηγούς και κατασκευαστές (2010-2013), η Red Bull Racing εγκλωβίστηκε το 2014 σε ένα αγωνιστικό αδιέξοδο.
Η έλευση της υβριδικής εποχής της Formula 1 έπιασε στον ύπνο τη συνεργάτιδά της στον τομέα παροχής κινητήρων, τη Renault, κάνοντας τους ταύρους να μοιάζουν με αρνάκια έναντι των Mercedes. Και από αυτό το τούνελ, χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2020 για να αρχίσει σταδιακά να βγαίνει.
Και για μία ομάδα που έπαιρνε τον έναν τίτλο μετά τον άλλο, ο ξαφνικός καταποντισμός ήταν μεγάλο σοκ που καταρράκωσε το δυναμικό της κι όχι τυχαία, οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές αφού μεσούσης της σεζόν ο Σεμπάστιαν Φέτελ ανακοίνωσε πως θα γυρίσει την πλάτη στην ομάδα που τον ανέδειξε για να κυνηγήσει το όνειρο επαναφοράς της Scuderia Ferrari στην κορυφή.
Αντίστοιχα, η Mercedes προέρχεται από… διπλάσια (!) περίοδο αυτοκρατορίας στο σπορ. Με οκτώ συνεχόμενους τίτλους κατασκευαστών (επίτευγμα που δεν έχει επαναληφθεί στην ιστορία της Formula 1) και επτά οδηγών. Είναι μία ομάδα που όχι απλά έμαθε να κερδίζει, πρόκειται πια για μία ομάδα που δεν ξέρει πως είναι να χάνει. Πόσο μάλλον με κατεβασμένα τα χέρια όπως συμβαίνει τώρα.
Απογοήτευση και προβληματισμός, αδιέξοδο αφού λύση/φως δεν φαίνεται στο βάθος του τούνελ, ακόμα και νεύρα. Πράγματα μέχρι πρότινος άγνωστα σε έναν μηχανισμό άρτιας λειτουργίας. Αλλά και τόσο μα τόσο φυσιολογικά όταν ένας οργανισμός εθισμένος στην επιτυχία, καλείται να συμβιβαστεί με τη δεδομένη αποτυχία.
Η Mercedes περνάει ό,τι πέρασε η Red Bull Racing αλλά με μοναδική παρηγοριά, πως πεταμένη στα σκουπίδια πρέπει να θεωρείται μόνο η φετινή χρονιά. Δε θα περάσουν χρόνια και χρονάκια ώσπου να μπορεί να διεκδικήσει ξανά νίκη στα ίσια, αν κατανοήσουν εγκαίρως τι στο καλό πάει τόσο λάθος στην W13, θα σηκώσουν μανίκια και θα πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά ενόψει 2023.
Αυτά σε ομαδικό επίπεδο αλλά για σκεφτείτε λίγο πόσο παράλληλοι, έστω και ετεροχρονισμένα, είναι οι βίοι των Φέτελ και Χάμιλτον. Ο Γερμανός πήρε 4 σερί τίτλους, στατιστικά έχει τοποθετήσει εαυτόν μπροστά από οδηγούς-θρύλους, έχει περισσότερα πρωταθλήματα κι από τον Άιρτον Σένα! Θυμάστε λοιπόν καλά την αντίδραση του (αντίπαλου) κοινού όταν ο βασιλιάς ξαφνικά αποκαθηλώθηκε. Όταν έβγαλε ολόκληρη χρονιά χωρίς νίκη.
Ελάτε στο σήμερα. Ο Χάμιλτον έχει φτάσει τους επτά παγκόσμιους τίτλους, είναι ο πιο επιτυχημένος οδηγός στην ιστορία του σπορ. Και παρ’ όλα αυτά, η αμφισβήτηση στο πρόσωπό του είναι έντονη. Το αφήγημα είναι απλό: «Κέρδιζε το μονοθέσιο, τώρα να σε δω». Κρίση επιφανειακή, πέρα ως πέρα άδικη για έναν από τους σπουδαιότερους οδηγούς που έχουν βρεθεί μέσα σε κόκπιτ. Αλλά βούτυρο στο ψωμί των haters.
Με ένα ακόμα κοινό στοιχείο με τα τότε βάσανα του Φέτελ. Ο Γερμανός είχε ξαφνικά να αντιμετωπίσει ένα νεότερο, φουριόζο οδηγό, τον Ντάνιελ Ρικιάρντο, που σε μία χρονιά βασάνων για την ομάδα, έδινε φρέσκο αέρα, χάριζε σποραδικά ακτίνες φωτός, που εκείνη τη χρονιά πήρε 3 νίκες (!) αρπάζοντας την ευκαιρία σε κάθε στραβοπάτημα των Mercedes.
Τώρα ο Χάμιλτον βλέπει τον πολλά υποσχόμενο Τζορτζ Ράσελ να είναι στην πεντάδα και στους τέσσερις αγώνες που έχουν διεξαχθεί, πράγμα που δεν έχει πετύχει κανένας άλλος οδηγός. Να μαζεύει βαθμούς, να είναι σχετικά ανταγωνιστικός, την ώρα που ο πολύπειρος Λούις αδυνατεί να ακολουθήσει τον ίδιο ρυθμό. Όσα είδαμε στην Ίμολα ήταν χαρακτηριστικά, αφού ο επτάκις πρωταθλητής δεν έδειχνε σε κανένα σημείο ικανός να μπει στους βαθμούς, την ώρα που ο Ράσελ τερμάτιζε τέταρτος.
Ξέχασε να οδηγεί; Όχι.
Είχε ξεχάσει το 2014 να οδηγεί ο Φέτελ; Προφανώς όχι.
Θα ανακάμψει όπως ανέκαμψε από το 2015 ο Φέτελ; Σίγουρα ναι.
Αμφότεροι είχαν μάθει να αποδίδουν τα μέγιστα, εντός ενός καλοκουρδισμένου οργανισμού, με μονοθέσια πλήρως εναρμονισμένα στα... θέλω τους.
Αμφότεροι ξαφνικά βρέθηκαν χαμένοι εντός μίας γενικότερης σύγχυσης, με την ομάδα τους να ψάχνει μάταια πυξίδα, με το μονοθέσιο να μην ανταποκρίνεται στα θέλω τους, με όλους και όλα να μοιάζουν πως είναι εναντίον τους. Όμως ένας πρωταθλητής, πάντα βρίσκει τη λύση.
Ωστόσο, Θα βάλω δύο αστερίσκους. Ο πρώτος είναι πως ο Βρετανός έχει κλείσει ήδη τα 37, ενώ ο Γερμανός τότε ήταν μία δεκαετία νεότερος. Με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Ο άλλος είναι πως ο Φέτελ χρειάστηκε να αλλάξει περιβάλλον, να αναλάβει μία νέα, τεράστια πρόκληση, ώστε να βρει τον εαυτό του και να αποδείξει εκ νέου την αξία του.
Ο Χάμιλτον θα το κάνει εντός της Mercedes; Ή μήπως τον αφορά η φήμη που κυκλοφόρησε χθες και έχει ήδη ταρακουνήσει το σύμπαν της F1, που μιλά για μία ανταλλαγή-έκπληξη ανάμεσα σε οδηγούς δύο ομάδων;
