Μετά τις διοργανώσεις των Θερινών (2008) και Χειμερινών (2022) Ολυμπιακών Αγώνων, οι κινεζικοί αρμόδιοι φορείς, έχουν ως επόμενο στόχο την ανάληψη της διοργάνωσης ενός παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου. Την τελευταία εικοσαετία, η Κίνα φιλοξένησε τις κορυφαίες διοργανώσεις στον κόσμο, από το μπάσκετ μέχρι τον στίβο και από την F1 έως τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με τις εντυπώσεις να είναι θετικές, τόσο από τους αξιωματούχους των διεθνών οργανισμών, όσο και από τους συμμετέχοντες και τους θεατές.
Εν αναμονή, λοιπόν, μιας υποψηφιότητας στην οποία ελπίζει ο πρόεδρος της χώρας και λάτρης του ποδοσφαίρου, Σι Τζινπίνγκ, η Κίνα κατασκευάζει ή ανακαινίζει πολλά στάδια και γήπεδα. Ομως τα εμπόδια, παραμένουν αρκετά.
Σύμφωνα με το καταστατικό της, η FIFA δεν μπορεί να χορηγήσει δύο διαδοχικές διοργανώσεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου σε μέλη της ίδιας Συνομοσπονδίας, κάτι που θα επιτρέψει στην Κίνα να είναι υποψήφια από το 2030, μετά το Κατάρ (2022), τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και το Μεξικό (2026). Ωστόσο, υπάρχει και ο ανεπίσημος κανόνας της εναλλαγής των ηπείρων, που θα μπορούσε να παίξει ρόλο σε μία σχετική απόφαση.
Κυρίως όμως, υπάρχει έλλειψη «πολιτικής βούλησης» προς το παρόν, σύμφωνα με τον Κάμερον Γουίλσον, ιδρυτή της ιστοσελίδας «Wild East Football», που ειδικεύεται στο κινεζικό ποδόσφαιρο:
«Πολλοί πιστεύουν ότι η Κίνα δεν θέλει να διοργανώσει Παγκόσμιο Κύπελλο μέχρι να βεβαιωθούν ότι η εθνική ομάδα είναι αρκετά καλή για να μην ντροπιάσει την χώρα με βαριές ήττες και πρόωρο αποκλεισμό, δεδομένου ότι η διοργανώτρια χώρα προκρίνεται αυτόματα».
Υπενθυμίζεται, ότι απ΄ όλες τις χώρες, που φιλοξένησαν Μουντιάλ, μόνο η Νότια Αφρική (2010) αποκλείσθηκε στην πρώτη φάση της διοργάνωσης.
Παρά την πρόοδο και την ενίσχυση με πολιτογραφημένους παίκτες, η εθνική ομάδα της Κϊνας, παραμένει στην 75η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, που διατηρεί η FIFA. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα δέχεται έντονη κριτική έως και ειρωνικά σχόλια, όπως συνέβη πρόσφατα μετά την ήττα με 3-1 από το Βιετνάμ.
Ποιοί, όμως είναι οι λόγοι για αυτό το απογοητευτικό επίπεδο που παρουσιάζει αγωνιστικά, η πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο; «Η έλλειψη μακροπρόθεσμης επένδυσης και η θέληση για νίκη βραχυπρόθεσμα, ιδίως μέσω των αδιάκοπων αλλαγών προπονητών», εκτιμά ο Μαντς Ντέιβιντσεν, πρώην τεχνικός διευθυντής του συλλόγου SIPG της Σαγκάης και προσθέτει: «Όταν ήμουν στην Κίνα, είχα προτείνει έναν σχεδιασμό για τα επόμενα 8-10 χρόνια. Ετσι, πρέπει να σεβαστείς ένα καθορισμένο πρόγραμμα και να περιμένεις τα αποτελέσματα. Θεωρώ πως η Κίνα θα είναι ώριμη για μία υποψηφιότητα για το Μουντιάλ, το 2034 ή το 2038».
Από την πλευρά του, ο Γάλλος προπονητής, Φιλίπ Τρουσιέ, ο οποίος εργάσθηκε σε αρκετούς κινεζικούς συλλόγους την δεκαετία του 2010, θεωρεί ότι «δεν υπάρχει ακόμη αρκετή διαθέσιμη υποδομή και προπονητές ικανοί να κάνουν μαθήματα ποδοσφαίρου.
Ωστόσο, δεν αρκεί να έχεις μία ανταγωνιστική ομάδα για να διεκδικήσεις την ανάληψη ενός Μουντιάλ. «Ο ανταγωνισμός είναι πολύ πιο έντονος από ό,τι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η τρέχουσα μορφή της ψηφοφορίας απαιτεί η ενδιαφερόμενη χώρα να έχει εξαιρετική σχέση με την πλειονότητα των μελών της FIFA», επισημαίνει ο Μπο Λι, καθηγητής διαχείρισης Αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι και προσθέτει: «Εκτός από την υποστήριξη της Ασίας, η Κίνα θα πρέπει να έχει την υποστήριξη της Ευρώπης και της Αφρικής. Οι Κινέζοι αξιωματούχοι του ποδοσφαίρου δεν είναι πολύ δραστήριοι εντός της FIFA».
Το Κατάρ αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για τους Κινέζους. Οταν το κρατίδιο του Κόλπου ανέλαβε το Μουντιάλ 2022, η εθνική ομάδα της χώρας, βρισκόταν στο Νο 113 της FIFA, ενώ σήμερα βρίσκεται στην 52η θέση.
«Ένα μοντέλο για την Κίνα; Ναι, με την προϋπόθεση ότι θα γίνουν τεράστιες αλλαγές», υποστηρίζει ο Γουίλσον και εξηγεί: «Οι Κινέζοι θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους να περνούν χρόνο σε κάτι άλλο εκτός από τις ατελείωτες ώρες της εργασίας. Η Κίνα πρέπει παράλληλα, να επανεξετάσει τους αθλητικούς της θεσμούς. Το κινεζικό ποδόσφαιρο πεθαίνει γιατί ελέγχεται από την πολιτική και όχι από τους αθλητές».
Αντίθετα, ο Τρουσιέ, νυν προπονητής της εθνικής Βιετνάμ κάτω των 20 ετών, πιστεύει ότι «η Κίνα κάνει καλή δουλειά για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου της και ότι η εθνική ομάδα της χώρας βελτιώνεται χρόνο με τον χρόνο. Το κινεζικό ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί πολύ, με πολλές ακαδημίες συλλόγων που πλέον επενδύουν στον εντοπισμό, στην επιλογή και στην εκπαίδευση νεαρών παικτών. Θα έλθει μια ημέρα, που η Κίνα θα ανήκει στα μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου. Η συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026, θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα στην επιτυχία της».
