Ως συνήθως στην Κύπρο, όταν παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα συγκαλούμε συσκέψεις και αποφασίζουμε βραχυπρόθεσμα μέτρα, αγνοώντας το μέλλον... Το ίδιο συμβαίνει και στο χωρο του πολύπαθου ποδοσφαίρου μας (π.χ. τώρα η διαιτησία), το όποίο ωστόσο «αντιστέκεται» και εξακολουθεί να μας χαρίζει στιγμές. Διότι όπως και η καθημερινότητα της ζωής είναι στιγμές, έτσι και το ποδόσφαιρο, που τόσο λατρεύεται στη χώρα μας, είναι στιγμές...
Είναι λοιπόν χρέος όλων όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο να το προστατέψουν και να το αναδείξουν σε μεγαλύτερο βαθμό. Πρωτίστως η ευθύνη πέφτει πάνω στα σωματεία και κατ’ επέκταση στην ΚΟΠ. Σχεδόν κάθε χρόνο είτε στην αρχή, όπως συμβαίνει τώρα, είτε στα μέσα της σεζόν, τρέχουμε να βρούμε λύσεις για τη διαιτησία. Βεβαίως, το πράγμα χόντρυνε τα τελευταία δύο χρόνια με την εισαγωγή και χρήση του VAR και δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι παρακολουθούμε το «θέατρο του παραλόγου»...
Προ του VAR τα λάθη μπορεί να ήταν και μεγαλύτερα και κυρίως «καταδικαστικά» για κάποιες ομάδες. Τώρα που στη μέση μπήκε η τεχνολογία και πάλι γίνονται λάθη, μπορεί και εξίσου σοβαρά. Και στις δύο περιπτώσεις βασικός παράγοντας ο ανθρώπινος και αυτό είναι που πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας. Ο διαιτητής είναι άνθρωπος, όπως ο προπονητής και οι παίχτες σε μια ομάδα. Λάθη γίνονταν και θα γίνονται. Η ουσία είναι να αποφασίσουμε τι θέλουμε και κυρίως τι διαιτησία θέλουμε!
Και η ουσία δεν είναι το τι λέμε και πόσο φωνάζουμε, για να εξυπηρετήσουμε ιδία συμφέροντα, αλλά το τι κάνουμε. Η διαιτησία στην Κύπρο βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο. ¨Οχι μόνο εξαιτίας της εισαγωγής του VAR, αλλά και εξαιτίας του ότι η «δεξαμενή» έμπειρων και ικανών διαιτητών είναι μικρή. Συνεπώς, ΚΟΠ και Επιτροπή Διαιτησίας θα πρέπει, παράλληλα με το μέτρο των ξένων διαιτητών, να στηρίξουν (όχι στα λόγια και με ημίμετρα) τον Κύπριο διαιτητή.
Να τον εκπαιδεύσουν σωστά με όλα τα αμφίδρομο κόστα και οφέλη και να κυρίως να ζητήσουν πίστωση χρόνου από τα σωματεία και τους φιλάθλους τους. Ειναι εδώ που θα πρέπει επιτελούς να αποφασίσουμε τι διαιτησία θέλουμε...
Σωστά αποφασίστηκε η ενίσχυση του VAR με επιπρόσθετη κάμερα, αλλά δεν θα έχει όφελος, αν δεν περιοριστούν και τα ανθρώπινα λάθη των διαιτητών. Χρειάζεται πολλή δουλειά για τη σωστή συνεργασία διαιτητή και varista και κυρίως χρειάζεται ηρεμία και προσήλωση στον στόχο, που δεν είναι άλλος από την εξυπηρέτηση του γενικότερου καλού, του ίδιου του αθλήματος. Γιατί με όλα αυτά που συμβαίνουν, στο τέλος θα ξεχάσουμε, ότι το ποδόσφαιρο είναι αθλητισμός.
