Δεν έχει σημασία αν είσαι ορκισμένος οπαδός ή φανατικός εχθρός της.
Αν τη συμπαθείς, αν την αντιπαθείς, αν είσαι αδιάφορος ή απλά σε κουράζουν σε ΚΑΘΕ διοργάνωση τα «it’s coming home» που σφυρίζουν από τους εν Ελλάδι φίλους της στ’ αυτιά σου.
Σε όποια υπο-κατηγορία από τις παραπάνω κι αν ανήκεις, αρκεί απλώς να παρακολουθείς μπάλα για κάποια χρόνια ώστε να κάνεις την κοινή σκέψη όλων:
Ποιον τρόπο θα βρει ν’ αποκλειστεί ΞΑΝΑ η Αγγλία από μεγάλη διοργάνωση;;;
Παρόλο που δείχνει σοβαρότατη, με αυτοπεποίθηση, γεμάτη λύσεις και ποιότητα η ομάδα του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ θυμίζει την ξανθιά στο γνωστό ανέκδοτο με την μπανανόφλουδα:
Εκεί όπου τη βλέπει μπροστά της στον δρόμο και μονολογεί «ωχ, πάλι θα πέσω»!
Γιατί αν κάτι έχει αποδειχθεί διαχρονικά με τα «λιοντάρια» είναι πως δεν μετράει η ομάδα που έχει, η αξία του αντιπάλου, η φάση της διοργάνωσης ή το πόσο καλά θα τους κάτσουν οι συγκυρίες.
Ανεξαρτήτως όλων αυτών, η Αγγλία δημιουργεί την αίσθηση (κατ’ άλλους πιο διαστροφικούς, γοητεία) ότι θα βρει τον τρόπο να τα κάνει θάλασσα!
Είτε με το χαμένο πέναλτι του τωρινού της προπονητή, που κόστισε οδυνηρό αποκλεισμό από τη Γερμανία στα ημιτελικά του Euro 1996.
Είτε με την αποβολή του Μπέκαμ που έφερε ανατροπή από την Αργεντινή στο Μουντιάλ του 1998 και γιούχα για τον ίδιο σε κάθε αγγλικό γήπεδο για καμιά τριετία.
Είτε με την γκέλα του Σίμαν, που έφαγε γκολ από τη σέντρα από τον Ροναλντίνιο για να μείνουν έξω από το Μουντιάλ του 2002.
Είτε με τη λακκούβα που πούλησε τον Μπέκαμ στο Euro 2004 και τον αποκλεισμό με πέναλτι του τερματοφύλακα της Πορτογαλίας, Ρικάρντο.
Είτε με χαμένα πέναλτι από τους (θεωρούμενους σπεσιαλίστες) Τζέραρντ και Λάμπαρντ που έφερε νέο φιάσκο από τον ίδιο αντίπαλο στο Μουντιάλ του 2006.
Είτε με το κραυγαλέο γκολ του Λάμπαρντ που πέρασε… μια εβδομάδα μέσα από τη γραμμή και δεν μέτρησε, πριν έρθει τελικά τεσσάρα από τους Γερμανούς στο Μουντιάλ του 2010.
Είτε με τα καραγκιοζιλίκια του Χαρτ στα πέναλτι με την Ιταλία, που δεν τον βοήθησαν ν’ αποκρούσει κάποιο και ν’ αποτρέψει αποκλεισμό από την Ιταλία στο Euro 2012.
Είτε με τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από την Ισλανδία στο Euro 2016, παρόλο μάλιστα που βρέθηκαν μπροστά στο σκορ.
Όλα τους αποδείξεις πως δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάς τη δυνατότητα της εθνικής Αγγλίας να βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό της.
Και αιτίες για διαστροφικές σκέψεις αν μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό της και αυτή τη φορά να βρει ακόμα πιο… μαζοχιστικό τρόπο ν’ αποκλειστεί!
Γιατί όντως υπάρχει!
Μπορεί κάλλιστα λοιπόν η Αγγλία να χαιρετήσει φέτος με το ΠΡΩΤΟ γκολ που θα φάει στη διοργάνωση!
Έχοντας κρατήσει ανέπαφη την εστία της μέχρι τώρα, ποιος μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά ότι στον ημιτελικό με τη Δανία (ή στον τελικό εφόσον περάσει) δεν θα πέσει θύμα του… «ένα και να καίει»;
Και επειδή μιλάμε για Αγγλία, πώς γίνεται να μη φέρεις στο μυαλό σου και το ακόμα πιο… σαδιστικό σενάριο:
Να φτάσει μια ανάσα από το τρόπαιο και να το χάσει χωρίς να φάει ΚΑΝΕΝΑ γκολ:
Περνώντας με το γνώριμο ως τώρα στιλ τη Δανία (1-0) και χάνοντας (ξανά) στα πέναλτι, έπειτα από τελικό και παράταση που θα έχει λήξει 0-0!
Γιατί κακά τα ψέματα και λυτρωτική η αλήθεια:
Για κάθε «come on, England» που βγαίνει από το στόμα των οπαδών της, υπάρχει πάντα στο βάθος του μυαλού τους κι ένα «Αγγλία, μπορείς, μπορείς ν’ αποκλειστείς»!
