Ο Κώστας Πάμπου, γνωστός στο ευρύ φίλαθλο κοινό σαν Μαυρόκολος,είναι από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες, όχι μόνο της Λεμεσού αλλά και ολόκληρης της αθλητικής Κύπρου. Μια ζωή γεμάτη ποδόσφαιρο.Μια ζωή στην υπηρεσία της αθλητικής ιδέας,στην υπηρεσία του κυπριακού αθλητισμού.Μια ζωή ΑΕΛ.
Ο Κ.Πάμπου έπαιξε στην ΑΕΛ από 1949 μέχρι το 1966 στα χαφ και διακρίνετο για τη μαχητικότητα και την ανεξάντλητη αγωνιστικότητα του. Γέννημα και θρέμμα της λεμεσιανής ομάδας μετά την 16χρονη ποδοσφαιρική του καριέρα δούλεψε στην ομάδα ως βοηθός προπονητής,προπονητής της εφηβικής ομάδας, και ανιχνευτής νέων ποδοσφαιριστών για την αγαπημένη του ομάδα,ενώ δούλεψε και σε κάποιες ομάδες μικροτέρων κατηγοριών με έδρα τη Λεμεσό.
Το πρώτο επίσημο παιχνίδι ήταν το 1949 εναντίον του Πεζοπορικού και ο προπονητής Αργύρης Γαβαλάς τον έβαλε στη θέση του Λοίζου Παντελίδη,όπου η ΑΕΛ έχασε 2-1.Από τότε ο Μαυρόκολος μονιμοποιήθηκε στην ομάδα παίζοντας σε όλες τις θέσεις της μεσαίας γραμμής.Κατά σύμπτωση και το τελευταίο παιχνίδι του ήταν εναντίον του ΠΟΛ στη Λάρνακα.Προπονητές του ήταν και οι Α.Γαβαλάς, Ριέτριχ, Χριστοδούλου, Φίτς, Ρέινερ, Απ. Τσιατσιέφσκι. Σε ολόκληρη τη ποδοσφαιρική του καριέρα ελάχιστα παιχνίδια έχασε και αυτό λόγω τραυματισμού.
Ο Κ.Πάμπου πανηγύρισε με την ΑΕΛ την κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων,το 1953,1955 και 1956,όπως και ένα Σούπερ Καπ,το 1953. Την εποχή εκείνη στην ΑΕΛ έπαιζαν οι : Σταύρος Βούργος, Γεώργιος Κίνας, Κρίτων Πηλαβάκης, Χριστάκης Ιωάννου, Κώστας Πάμπου, Χρίστος Βέβης, Ανδρέας Παπαδήμας, Σεβήμ Εμπέογλου, Άριστος Μιχαηλίδης, Γιάννος Ανδρέου, Φοίβος Ονησιφόρου,ενώ στη δεκαετία του ΄60 έπαιξε μπάλα και με τους Μαλακτό, Εργατούδη, Ττοουλή, Ανδρόνικο, Καμπούρη, Μαρνέρο, Ζηνωνή, Δαμιανό, Ζαβρό, Πολεμιδιώτη, Τσικκουρή, Αχιλλείδη, Στρατή,κ.α.
Σε συνέντευξη που μας έδωσε στη ΄΄Σ΄΄ τον Ιούνιο του 1983,ο κ.Μαυρόκολος υποστήριξε πως το ποδόσφαιρο της εποχής του ήταν καλύτερο,και δεν το έλεγε για εγωιστικούς λόγους.Τη δική του εποχή,μας είπε,το ποδόσφαιρο ήταν πιο θεαματικό έστω κι αν οι παίκτες δεν είχαν τις σημερινές διευκολύνσεις,τις καλές γηπεδικές εγκαταστάσεις και τα κίνητρα.Στην εποχή του μετρούσε μόνο η αγάπη στη φανέλλα και την ομάδα αλλά και ο σεβασμός προς τους φιλάθλους.Οι παίκτες ήταν δεμένοι και αγαπημένοι μέσα και έξω από το γήπεδο και αυτό ήταν πολύ σημαντικό.
