Το ξέρατε ότι οι θέσεις στην Ευρωλίγκα αγοράζονται; Αν όχι, στρωθείτε στους υπολογιστές σας, βάλτε τους δυο αντίχειρες στο touch screen και ανοίξτε καλά το σημερινό Slam Dunk. Διότι αυτό που θα δείτε, δεν θα το βρείτε φυσικά πουθενά αλλού. Ο Ζόρντι το έχει φτιάξει ωραία το έργο. Οι μισοί τον αποθεώνουν, οι άλλοι μισοί δεν μιλάνε. Οπότε, άρχοντας. Μέχρι που ήρθαν οι μέλισσες, δηλαδή ο Φέντερμαν και τώρα έχει ξεσηκωθεί η μισή Ευρώπη.
Σήμερα λοιπόν, η στήλη θα αναλύσει σήμερα χαρτί και καλαμάρι, κάτι που πέρασε στα ψιλά γράμματα. Προχθές έγινε η Γενική Συνέλευση των 13 μετόχων. Με λίγο κομμένα φτερά ο Μπερτομέου, αναλύει κάποια στιγμή τα έσοδα της διοργάνωσης: «Πήραμε και 700.000€ από τη Ζενίτ για τη wild card», λέει σε μια αποστροφή του λόγου του. Κοιτάζονται οι μέτοχοι, αρχίζει ένα σούσουρο. «Από πότε παίρνουμε λεφτά για να δώσουμε τη θέση σε κάποια ομάδα;», ξεκινάνε οι ερωτήσεις. «Κι αν τις πουλούσαμε τις θέσεις, γιατί δεν το γνωρίζαμε και το μάθαμε τώρα, ένα χρόνο μετά;».
Σοκ και δέος στην αίθουσα, στη Βαρκελώνη. Μετά από 13 μήνες ενημερώθηκαν ότι η Ζενίτ πλήρωσε 700 χιλιάρικα για να μπει στο κλειστό κλαμπ της Ευρωλίγκα. Τι να λέει άραγε τώρα η Παρτιζάν και η Ούνιξ Καζάν που πέρυσι είχαν παρουσιάσει ολόκληρο φάκελο, πλήρη, αλλά ενημερώθηκαν ότι μένουν εκτός νυμφώνος γιατί «η Ζενίτ πληρούσε τις προϋποθέσεις;». Πληρούσε ή πλήρωσε τις προϋποθέσεις τελικά;
Αντιλαμβάνεστε τώρα τι συνέβη; Μια ομάδα πλήρωσε και προσπέρασε τις άλλες στην κούρσα. Μιλάμε πάντα για την περυσινή συμμετοχή, όχι της επόμενης σεζόν. Κι οι μέτοχοι δεν είχαν ιδέα περί αυτού. Νόμιζαν ότι απλά είχε καλύτερο γήπεδο, αεροδρόμιο, ρόστερ, κάτι τέλος πάντων που δεν είχε σχέση με πλειστηριασμό.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με επίσημη δωροδοκία, δωροθεσία, δωροληψία, όπως θέλετε βαφτίστε το. Υπάρχει όμως ιστορικό προηγούμενο να αναφέρεται σε επίσημα έγγραφα ότι μια ομάδα πλήρωσε για να λάβει μέρος στη διοργάνωση; Κι αν ήταν ανάμεσα στους όρους, γιατί δεν το ήξεραν όλοι;
Για να μην υπάρχει παρανόηση, επειδή έχει κι Έλληνες η Ζενίτ. Η wild card είχε δοθεί πριν αναλάβει ο Μάνος Παπαδόπουλος, μην μπερδέψουμε και ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με το θέμα. Ωστόσο εδώ δεν έχει σημασία ποιος τα έδωσε αλλά ποιος τα πήρε. Και γιατί. Για να μην αναρωτηθούμε το «πόσα». Διότι αν ο Μπερτομέου θυμήθηκε μετά από 13 μήνες κι ενώ ξεκίνησε λογιστικός έλεγχος να αναφέρει ότι η Ζενίτ έδωσε 700 χιλιάρικα, ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να έδωσε για να πείσει τον Ζόρντι; Ένα κουτί γαλακτομπούρεκο, ένα μπουκάλι βότκα, κάτι άλλο; Αν είσαι κρυψίνους, θα βάλεις τόσο κόσμο να αναρωτιέται δημόσια ή ψιθυριστά.
Τώρα βέβαια ήδη μεταξύ των μετόχων οι ψίθυροι έχουν αρχίσει και γίνονται φωνές. Μέχρι να μεταβληθούν σε κραυγές. Για παράδειγμα, στην τελευταία Γενική Συνέλευση συνειδητοποίησαν άπαντες ότι υπάρχει μια δυσαρμονία (sic) στα έξοδα. Η συμφωνία της NOVA με την Ευρωλίγκα αποφέρει 10 εκατ στη διοργανώτρια, που τα μοιράζει στη συνέχεια στις ομάδες. Η NOVA πληρώνει επιπλέον 1-2 εκατ ευρώ για τις παραγωγές της. Ωραία; Σωστά ως εδώ. Στην Ισπανία συμβαίνει κάτι άλλο. Η ισπανική τηλεόραση εμφανίζεται να δίνει 8 εκατομμύρια αλλά η συμφωνία είναι να πληρώνει η Ευρωλίγκα τις τηλεοπτικές παραγωγές. Δηλαδή οι υπόλοιποι μέτοχοι εν ολίγοις πληρώνουν τις παραγωγές;
Για να μην τα πολυλογούμε, στη λίστα εξόδων με τις παραγωγές, το ετήσιο κόστος για την Ευρωλίγκα φτάνει τα 7 εκατομμύρια. Το νούμερο έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών. Αναρωτήθηκαν κάποιοι αν τώρα που θα πάει ο Μπράνσον στο διάστημα, μπορεί να τοποθετήσει μια κάμερα εκεί, να έρθει λίγο πιο φθηνά ο λογαριασμός.
