Η Ferrari είχε 6 δευτερόλεπτα για να αποφασίσει. Οι Σαρλ Λεκλέρ και Κάρλος Σάινθ κρατούσαν στο 1-2 στην κορυφή του GP Βρετανίας, 10ου φετινού γύρου της Formula 1, όταν 18 γύρους πριν την καρό σημαία ο Εστεμπάν Οκόν αναγκάστηκε να σταματήσει την Alpine του μέσα στην πίστα και να αναγκάσει τους οργανωτές να δώσουν την εντολή στο όχημα ασφαλείας.
Ο Μαξ Φερστάπεν δεν ήταν απειλή, καθώς μια ζημιά το δάπεδο της Red Bull RB18 τον είχε αφήσει (τότε) στην 9η θέση, αλλά ο Λιούις Χάμιλτον ήταν αρκετά ταχύς και με το όχημα ασφαλείας είχαν πια εκμηδενιστεί οι διαφορές. Ο Λιούις, τότε, είχε σκληρή γόμα κατά 13 γύρους πιο φρέσκια από τον Σάινθ και κατά 9 γύρους από τον Λεκλέρ.
Ήταν δεδομένο ότι η Mercedes περίμενε τον Χάμιλτον στα πιτς για να του τοποθετήσει ένα φρέσκο σετ μαλακής γόμας - ο Λιούις τη χρειαζόταν, και επιπλέον δεν είχε τίποτα να χάσει, καθώς και ο Πέρεζ πίσω του θα εκμεταλλευόταν σίγουρα την ευκαιρία του οχήματος ασφαλείας για να κάνει, όπως είχε ανάγκη, το δεύτερό του πιτ-στοπ. Οπότε, δεδομένου ότι ο Χάμιλτον θα επέστρεφε στην πίστα τρίτος, με φρέσκα μαλακά ελαστικά, τι έπρεπε να κάνει η Ferrari;
Πώς η Ferrari έφτασε στην απόφασή της
Τα δευτερόλεπτα περνούσαν. Οι ειδικοί της Scuderia για τη στρατηγική, υπό τον Ινάκι Ρουέντα, σκέφτηκαν ότι αν καλούσαν και τους δύο οδηγούς μαζί στα πιτς ο Σάινθ θα έχανε αρκετές θέσεις. Έτσι, έφτασαν στην εξής απόφαση: να καλέσουν μόνο τον Σάινθ για να βάλει φρέσκα μαλακά ελαστικά, ώστε με αυτά ο Ισπανός να αμυνθεί στις επιθέσεις του Χάμιλτον που αναμένονταν λυσσαλέες, και να επιτρέψει στον Λεκλέρ να παραμείνει επικεφαλής με το -φθαρμένο κατά ήδη 18 γύρους- σετ της σκληρής του γόμας, μέχρι την καρό σημαία.
Η Scuderia υπολόγισε ότι η υστέρηση απόδοσης της σκληρής φθαρμένης γόμας του Λεκλέρ από τη φρέσκια μαλακή των Σάινθ και Χάμιλτον θα ήταν της τάξης του 0,5 δευτερολέπτου στο γύρο. Καθώς και ότι προς το τέλος του αγώνα η μαλακή γόμα θα εμφάνιζε σημαντική φθορά, ώστε ο Λεκλέρ με τα ανθεκτικότερα ελαστικά του να μειώσει την υστέρηση πρόσφυσης που θα είχε στους επόμενους γύρους μετά την αποχώρηση του οχήματος ασφαλείας.
«Τα ελαστικά του Σαρλ ήταν πιο φρέσκα, ήταν επικεφαλής του αγώνα και δεν θέλαμε να παραχωρήσουμε την πρώτη θέση» εξήγησε μετά το τέλος του αγώνα ο διευθυντής της Scuderia, Ματία Μπινότο. «Με το πιτ-στοπ του Κάρλος, ξέραμε ότι μπορούσαμε να τον αξιοποιήσουμε για να προστατεύσουμε τον Σαρλ από τον Χάμιλτον».
Το σκεπτικό της Ferrari, εκείνη τη στιγμή, ήταν πολύ πιο βάσιμο από όσο αποδείχθηκε μετά. Και αυτό αποδείχθηκε και από την ερώτηση του Χάμιλτον προς τους μηχανικούς της Mercedes, εκείνη τη στιγμή, αν «είστε σίγουροι ότι αυτό είναι το σωστό ελαστικό;»
Με βάση αυτό το σκεπτικό, η Ferrari ζήτησε από τον Σάινθ στην επανεκκίνηση να ανοίξει απόσταση 10 μέτρων από τον Λεκλέρ, ώστε να βοηθήσει τον Μονεγάσκο να κρατήσει την πρωτοπορία, ώσπου να καταφέρει να επαναθερμάνει τα σκληρά του ελαστικά και να μπει στο θερμικό παράθυρο της καλής τους απόδοσης.
Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, όταν η κριτική για τις αποφάσεις είναι πολύ πιο εύκολη και άνετη σε σχέση με τις πιεστικές στιγμές που η απόφαση έπρεπε να ληφθεί. η Scuderia έκανε τρία λάθη στους υπολογισμούς της: πρώτον, η υστέρηση της σκληρής φθαρμένης γόμας του Λεκλέρ στο γύρο από τα φρέσκα μαλακά του Σάινθ και του Χάμιλτον δεν ήταν μισό δευτερόλεπτο στο γύρο, αλλά πάνω από ένα.
Δεύτερον, η μαλακή γόμα -λόγω χαμηλών καυσίμων και γόμας στην άσφαλτο- δεν είχε ιδιαίτερη φθορά μέχρι την καρό σημαία. Και τρίτον, αν έμπαιναν και οι δύο Ferrari μαζί ο Σάινθ θα έχανε μόνο μία θέση, από τον Χάμιλτον (δεδομένου ότι και ο Πέρεζ θα έπρεπε να μπει), καθώς οι Φερνάντο Αλόνσο και Λάντο Νόρις ήταν 40 δευτερόλεπτα μακριά.
Αλλά υπήρχε και κάτι ακόμα. Στο ενδεχόμενο που η Mercedes άφηνε τον Χάμιλτον στην πίστα, με τα πιο φρέσκα αλλά σκληρά ελαστικά του που πρόσφατα είχε τοποθετήσει, η Ferrari δεν ήταν απόλυτα σίγουρη ότι ο Λεκλέρ θα μπορούσε να περάσει τον Βρετανό με τη φρέσκια του μαλακή γόμα. Έτσι φάνηκε, τουλάχιστον.
Όμως, κάτι τέτοιο θα ήταν σίγουρο, όπως είπε στο τέλος ένας μηχανικός της Mercedes. «Σε σχέση με τη Ferrari, είχαμε πολλά περισσότερα προβλήματα στη θέρμανση των ελαστικών μας. Ο Λιούις δεν θα είχε καμία ελπίδα στην επανεκκίνηση με τη σκληρή γόμα, την ώρα που οι άλλοι θα είχαν τη μαλακή. Ήταν έτσι ξεκάθαρο για εμάς ότι σε κάθε περίπτωση έπρεπε να αξιοποιήσουμε το όχημα ασφαλείας για να αλλάξουμε στα μαλακά ελαστικά», δήλωσε. Ενδεχομένως αυτό ήταν κάτι που δεν γνώριζε ή δεν σκέφτηκε η Ferrari σε αυτά τα 6'' που έπρεπε να λάβει την απόφασή της.
Η απόφαση που έλαβε μόλις είχε σφραγίσει την ήττα του Λεκλέρ. O 24χρονος ρώτησε τον μηχανικό του αν θα μπορούσε να μπει στον επόμενο γύρο, αλλά έλαβε την απάντηση ότι θα ήταν, πλέον, αργά. Η Scuderia, παρόλα αυτά, έμεινε πιστή στο αρχικό της πλάνο: έδωσε την εντολή στον Σάινθ αρχικά να μείνει 10 μέτρα πίσω από τον Χάμιλτον στην επανεκκίνηση, και μετά να αποτελέσει το τείχος στον Βρετανό για να μείνει απερίσπαστος ο Λεκλέρ στην κορυφή.
Ο Σάινθ αψήφησε τη Ferrari
Όμως, η εντολή αυτή της Ferrari αυτή τη φορά δεν έγινε δεκτή από τον Κάρλος. Κάνοντας μια παρένθεση, πρέπει να ειπωθεί ότι κάθε μέλος της Scuderia αισθάνεται την υποχρέωση να βάλει το συμφέρον της ομάδας πάνω από το συμφέρον του εαυτού του. Το να παρακούσει την εντολή της ομάδας, λοιπόν, ήταν για τον Ισπανό κάτι εξαιρετικά παράτολμο.
Ο Κάρλος, πίσω από το όχημα ασφαλείας, πάτησε αμέσως το κουμπί της ραδιοεπικοινωνίας όταν άκουσε την εντολή: «Παιδιά, έχω την πίεση του Χάμιλτον, παρακαλώ μη μου ζητάτε τέτοια πράγματα. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Ας σταματήσουμε να γινόμαστε εφευρετικοί. Σταματήστε τις εφευρέσεις. Είμαι κι εγώ υπό πίεση», είπε.
Μετά το τέλος του αγώνα, ο 27χρονος εξήγησε: «Όταν μου ζήτησαν να αφήσω 10 μέτρα [από τον Λεκλέρ], προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι είχα πίσω μου τον ταχύτερο οδηγό στην πίστα εκείνη τη στιγμή. Ότι αν άφηνα 10 μέτρα θα έχανα το κενό αέρος [του Λεκλέρ] κι αν [ο Χάμιλτον] με περνούσε και ο Σαρλ θα ήταν εύκολος στόχος επίσης.
Οπότε η απόφασή μου ήταν να πάρω το προβάδισμα του αγώνα το συντομότερο δυνατόν, ήξερα ότι μπορούσα να το πάρω μέχρι τη στροφή 6 με την πρόσφυση που είχα [με τη μαλακή γόμα] χωρίς να επηρεάσω τον αγώνα του. Είπα στην ομάδα "αφήστε το σε μένα, θα περάσω όσο πιο καθαρά γίνεται", συνέχισε.
Ό,τι και να ειπώθηκε εκείνες τις στιγμές, μόλις αποχώρησε το όχημα ασφαλείας ο Κάρλος μέχρι την 6η στροφή του Σίλβερστοουν είχε περάσει τον Λεκλέρ και, με τα μαλακά του ελαστικά κολλημένα στην άσφαλτο, εξαφανιζόταν στον ορίζοντα. «Μπορείτε να φανταστείτε τη νευρικότητά μου στην επανεκκίνηση, ξέροντας ότι αυτή ήταν η ευκαιρία μου για να το πετύχω», είπε στο τέλος.
Και συνέχισε: «Ορισμένες φορές ο οδηγός έχει μια αίσθηση, και ορισμένες μπορεί η ομάδα να σου πει κάτι, με το οποίο δεν συμφωνείς. Και τότε απλά κάνεις αυτό που θέλεις, αν πιστεύεις πολύ σε αυτό. Εμπιστεύομαι πολύ την ομάδα και σήμερα η εκτέλεση του αγώνα ήταν πολύ καλή. Έχουμε εμπιστοσύνη μεταξύ μας σε τέτοιου είδους σενάρια, όπως είδατε. Και θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε έτσι».
Ο Κάρλος είχε το ελαφρυντικό ότι νωρίτερα, πριν το όχημα ασφαλείας, όταν ο Χάμιλτον έβαλε κατά 13 και 9 γύρους αργότερα από τον ίδιο και τον Λεκλέρ τη σκληρή του γόμα, παραχώρησε την πρώτη θέση στον Λεκλέρ υπό το φόβο ότι ο Λιούις θα πετύχαινε το overcut με πολύ πιο φρέσκα και αποδοτικά σκληρά ελαστικά.
«Έβγαζε απόλυτο νόημα να τον αφήσω, όταν μου το ζήτησε η ομάδα. Πάντα θα είμαι ομαδικός παίκτης, ειδικά στη Ferrari - ξέρω ότι η ομάδα είναι πάνω από τα προσωπικά μου συμφέροντα», εξήγησε ο Σάινθ. Έτσι, ήλπιζε ότι η Ferrari θα καταλάβαινε ότι η απόφασή του μετά το όχημα ασφαλείας να περάσει τον Λεκλέρ ήταν προς το συμφέρον της ομάδας -αλλιώς ο χθεσινός νικητής θα ήταν ο Χάμιλτον.
Και η Ferrari το κατάλαβε. Ο Μπινότο είπε: «Του ζητήσαμε να βοηθήσει για να μεγιστοποιήσουμε τις πιθανότητες για νίκη. Και του ζητήσαμε τότε να δώσει λίγο χώρο στον Σαρλ μπροστά, διότι ξέραμε ότι η επανεκκίνηση θα ήταν δύσκολη. Μας είπε ότι αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο, διότι οι άλλοι πίσω του θα ήταν πολύ επιθετικοί με φρέσκα ελαστικά. Τον εμπιστευόμαστε, ξέρουμε ότι κάνει ό,τι καλύτερο για την ομάδα, και το απέδειξε νωρίτερα με την αλλαγή των θέσεων χωρίς πολλές συζητήσεις. Ξέρω πως έκανε το καλύτερο που μπορούσε για να κερδίσει η Ferrari εδώ».
Κατά συνέπεια, ο Κάρλος Σάινθ κέρδισε την πρώτη του πολ ποζίσιον και την πρώτη του νίκη στο Σίλβερστοουν, μετά από 150 αγωνιστικά του τριήμερα στη F1, χωρίς να είναι ο ταχύτερος οδηγός στην πίστα. Με αρκετή βοήθεια -από την δεύτερη εκκίνηση μετά το ατύχημα του Τσόου, από τα προβλήματα του Φερστάπεν, από το όχημα ασφαλείας-, σίγουρα, αλλά αρπάζοντας κάθε ευκαιρία που του παρουσιάστηκε και ορθώνοντας το ανάστημά του σε ολόκληρη Ferrari.
«Θα μπορούσα να είχα κερδίσει στο Μονακό και στον Καναδά. Θα γινόταν κάποια στιγμή. Δεν πρέπει ποτέ να σταματήσεις να πιστεύεις στον εαυτό σου», είπε ο Ισπανός αργότερα το απόγευμα. Και ο Μπινότο συμφώνησε: «Ο Κάρλος μπορεί να μην ήταν ο ταχύτερος οδηγός στην πίστα αυτό το τριήμερο, αλλά αξιοποίησε πλήρως τις ευκαιρίες του. Και αυτή είναι η δύναμή του».
Μαχόμενος με την υποστροφή αρχικά το τριήμερο στο Σίλβερστοουν και έπειτα με μια υπερστροφική F1-75 στον αγώνα, ο Κάρλος έδειξε ότι η αποφασιστικότητα, η ευφυΐα και η ισχύς του χαρακτήρα τον καθιστούν πλέον ισχυρό απέναντι στην ωμή ταχύτητα του Σαρλ Λεκλέρ.
Ενόψει της Αυστρίας
Αυτά συνέβησαν για να σπάσει η Ferrari το σερί 6 νίκων της Red Bull Racing. Ωστόσο, η ταχύτητα της βαρέως αναβαθμισμένης RB18, και κυρίως η ασύλληπτη πια ικανότητά της να θερμαίνει ταχύτερα από όλους τα ελαστικά της, εξακολουθούν να κρατούν τον Μαξ Φερστάπεν ως το φαβορί για την κατάκτηση του back-to-back τίτλου του.
Καθώς η ομάδα του Μίλτον Κινς βρήκε τις ρυθμίσεις που απαιτούσε η αναβάμισή της, η RB18 ήταν 4 δέκατα ταχύτερη της Ferrari και μισό δευτερόλεπτο της Mercedes στις τρίτες δοκιμές του Σίλβερστοουν. Και ο Φερστάπεν στερήθηκε την πολ ποζίσιον από τις κίτρινες σημαίες του τετ-α-κε του Λεκλέρ στον τελευταίο τους γύρο στο Q3.
Κι όλα έδειχναν ότι ο Ολλανδός θα έκανε άλλον έναν περίπατο, στο GP Βρετανίας, αν τα θραύσματα από τη νωρίτερη σύγκρουση των δύο οδηγών της αδερφής Alpha Tauri, Γιούκι Τσουνόντα και Πιέρ Γκασλί (με υπαιτιότητα του Ιάπωνα) δεν ξήλωναν άγρια το δάπεδο της RB18 του Μαξ στον 21ο γύρο.
«Όλη η αριστερή πλευρά του δαπέδου είναι διαλυμένη», εξήγησε ο Φερστάπεν, που χρειάστηκε στο τέλος του αγώνα να υπερασπιστεί την 7η θέση του από τον Μικ Σουμάχερ. «Τα πάντα έχουν ξηλωθεί. Υπήρχε ένα ανθρακονημάτινο κομμάτι στη στροφή 5, και ήταν πάνω στην αγωνιστική γραμμή, οπότε δεν μπορούσα να το αποφύγω. Προσπάθησα να το χτυπήσω μετωπικά, αλλά αυτό πέρασε από το δάπεδο και κατέστρεψε τα πάντα».
Κατά συνέπεια, η Ferrari έχει το αμέσως προσεχές τριήμερο (8-10 Ιουλίου) στο GP Αυστρίας, στην πατρίδα της Red Bull, μια διαφορετικού τύπου πρόκληση. Πολύ μεγαλύτερη από τις στρατηγικές αποφάσεις του Σίλβερστοουν, από μια ομάδα που ακόμη χτίζεται για να φτάσει κάποια στιγμή σε πρωταθληματικό επίπεδο ολοκληρωμένης λειτουργίας. Αυτές έχουν περάσει, ήδη, στο παρελθόν.
